تحریریه معماری آرل
عکاسی معماری از دهه 1860 مورد توجه قرار گرفت و از آن زمان با گذشت زمان بر اساس نحوه به تصویر کشیدن معماری توسط طراح یا درک آن توسط کاربران پیشرفت کرده است. اوایل ، همه چیز در مورد ساختار بود. هیچ چشم انداز یا تعامل انسانی وجود نداشت .عکاسی معماری با هدف نشان دادن سوژه های دست نخورده یا نمایش دادن دوره تاریخی خاصی از معماری و برای توسعه سایت های شهری کاربرد بیشتری داشتند اما معماران به طرح هایی نیاز داشتند که سازگار و با آنها تعامل داشته باشد کم کم این مفهوم در عکاسی معماری مورد حمایت قرار گرفت به طوری که اکنون ، عکاسی معماری نوعی هنر است که به برجسته کردن ویژگی های طراحی یک ساختار سازه ای کمک می کند و نماهای انتزاعی ناشناخته و زیبایی های بصری را نشان می دهد. عکس های گرفته شده از ارتفاعات و زاویه های هیجان انگیز مردم را شیفته کنجکاوی در مورد سایت و ساختار ساختمان ها می کند به طوری که گاهی ، یک عکس را نمی توان از اثری هنری تشخیص داد.
عکاسان معماری نسبت به تجهیزات کاربردی و زمان عکسبرداری حساس هستند. آنها دانش کافی از معماری دارند و با نرم افزارهای گرافیکی حرفه ای تصاویر را تکمیل مینمایند.
عکاسی معماری شامل عکس های فضای داخلی و خارجی است. عکاسی معماری داخلی بر الگوها و ریتم های هندسی متمرکز است و می تواند بیننده را درگیر موضوع کند و مخاطبین بیشتری را به ورود فضاهای داخلی جذب کند برای مثال رستوران ها و مراکز خرید برای به نمایش گذاشتن فضا و امکانات و دیزاین کلی فضا از عکس های داخلی استفاده می کنند.عکاسی معماری خارجی پوست خارجی سازه، نما و فضای بیرونی را شامل می شود که با تغییر فصول و آب و هوا میتواند ظاهر و احساسی متفاوت ایجاد کند.
علاوه بر این عکاسی در حین ساخت و اجرای پروژه، نوع دیگری از عکاسی معماری است که چالشهای پیش روی ساخت و مونتاژ سازه را افشا می کند. این رشته از عکاسی مخاطبان معماری را به خود جلب می کند و به یک معمار کمک می کند تا درک کند که آیا پروژه هدف را توجیه می کند یا خیر، همینطور حس فضا و اندازه را مورد بررسی قرار می دهد.
مانند سایر فعالیت ها ، عکاسی معماری یک فرایند سریع نیست و با ساعتها مشاهده یک مکان همراه است. یادگیری هدف و نقشه ساختمان و آگاهی از متریال ها موضوعاتی است که در دیگاه عکاس می تواند تفاوت ایجاد کند.
عکاس قبل از اینکه بخواهد تصویری را ثبت کند باید با معماری سازگار شود و آن را به خوبی درک کند. زیرا عکاسی معماری در مورد انتقال چیزی است که یک طراح قصد داشته با طراحی خود نمایش دهد.
عکاسی معماری به عنوان صدایی برای بیان بعد هنری و کار معمار در یک زمان تاریخی خاص کاربرد دارد عکاسی معماری از چندین روش معماری را تفسیر می کند. رونمایی از دیدگاه های مختلف بصری و هنری که فرد را قادر می سازد تا فضاهای متفاوتی را تجربه کند.
قبل از شروع به این هنر ، برخی قوانین اساسی برای تسلط بر آن وجود دارد. چشمان خود را مانند لنز دوربین تنظیم کنید ،. سعی کنید به ساختار و منظره درون یک فریم نگاه کنید . استفاده از تکنیک ها میتواند بر کیفیت عکاسی بسایر اثرگذار باشد در ادامه با تکنیک های ترکیب بندی در عکاسی معماری با آرل همراه باشید.....
قانون یک سوم:
هنگام تقسیم فریم به سه قسمت ، سوژه اصلی در تلاقی چهار نقطه متقاطع قرار میگیرد و تصویری متعادل و کامل را تضمین می کند.تقارن:
چه کسی تقارن را دوست ندارد؟ ذهن انسان به الگوهایی که می تواند پیش بینی کند ، علاقه بیشتری دارد از این جهت در عکاسی از ساختمان ها به کارگیری این اصل می تواند بسیار جالب باشد.
خطوط پیشرو:
استفاده از خطوط شکل گرفته توسط موضوع معماری و چشم انداز آن هیجان انگیز است و بیننده را در مورد عنصری خارج از قاب کنجکاو می کند و این شگردی برای ایجاد جذابیت بیشتر در تصاویر معماری است.
نسبت طلایی:
نسبت طلایی در معماری از نظر بصری تعادل و احساس بهتری ایجاد می کند. همین مفهوم در عکاسی معماری نیز به کار رفته است. عناصر متناسب با یک قاب باید همراه با نسبت طلایی ترکیب شوندکه در نتیجه تعدل را به ارمغان آورند.
مثلث طلایی:
استفاده از خطوط مورب و اشکال مثلثی ، کششی پویا به عکس اضافه می کند. خطوط عمودی و افقی پایداری را نشان می دهند و از انجا که انسانها به تجسم محورهای مورب یا مثلث عادت ندارند ، بنابراین درگیر شدن با آنها احساس کششی پویا را ایجاد می کنند.
قابی درون کادر:
این روش ترکیب عکاسی به ویژه در عکاسی معماری به عکس عمق می دهد. استفاده از طاق نماها ، پنجره ها و ورودی ها موضوع را جالب تر می کند. قاب می تواند در پیش زمینه یا پس زمینه باشد ، در واقع در استفاده از دو قاب بصری موضوع اصلی خلاقیت است که به روش های گوناگون قابل انجام است.منبع: re-thinkingthefuture