وقتی خانه ای در شمال ایران را در ذهن متصور می شود، مفهوم فضای خانه، عموما و از دیر باز، از چهارچوب دیوارهای محیطی فراتر می رود و بخشی از طبیعت و فضای پیرامون را در بر می گیرد.
موضوع پروژه مجتمع مسکونی دریا گوشه، طراحی آپارتمان های هم مساحت و در چهار طبقه، و مجموعا 8 واحد بود. این موضوع باعث می شد که ناچار طبقه همکف کاملا به پارکینگ اختصاص پیدا کند و به منظور تامین پارکینگ ها، پله های ارتباطی طبقات در منتهی الیه شمالی زمین جانمایی شد. این موضوع کیفیت دسترسی اصلی به طبقات را نامطلوب می کرد چون بایستی از داخل پارکینگ این دسترسی تامین می شد. علاوه بر این به دلیل عقب نشینی از امتداد خیابان جنوبی که از ضوابط شهرداری این منطقه می باشد، فضای باقیمانده ی محوطه ی جنوبی بسیار محدود بود.
ایده ی طراحی دریا گوشه بایستی کیفیت مناسبی برای ورود و دسترسی اصلی به طبقات ساختمان تامین می کرد، بایستی محوطه ی جنوبی را تا جایی که امکان دارد توسعه می بخشید، و بایستی جواب مناسبی می بود به مسایل اقلیمی منطقه قرار گیری ساختمان، که شمال کشور است.
ایده ی طراحی در جواب محدودیت های بالا، ایجاد شیاری در مرکز توده ی ساختمان بود. این شیار ( ووید- تهی) در طبقه همکف راه ورودی مناسبی به ساختمان تامین می کند، و به جای احساس اینکه از داخل پارکینگ به ساختمان دسترسی داریم، این احساس را ایجاد می کند که از داخل حیاط این دسترسی تامین شده است. بعلاوه در طبقات بالا دید و ارتباط واحدها با بیرون را وسیع تر کرده است و علاوه بر ان به کوران و جابه جایی طبیعی هوا در مرکز ساختمان کمک کرده است.
این ووید میانی، امکان این را ایجاد کرده است که تراس ها ی واحد ها حال و هوای حیاط اختصاصی را داشته باشند و به عنوان امتداد فضاهای داخلی، مرز بین داخل و خارج اپارتمان را کم رنگ کند.
در طراحی داخلی، به جای محدود شدن به تزیینات داخلی سعی در این بوده است تا حداکثر دید و ارتباط از فضای داخل اپارتمان ها با فضای خارج و تراس جنوبی و ووید میانی بنا ایجاد شود، هدف این بوده است تا فضای داخلی در محدوده ی معمول یک اپارتمان حدودصد مترمربعی باقی نماند.
در انتخاب مصالح و رنگها، سعی شده است تا هم فضا های داخلی وهم پوسته خارجی ساختمان، پس زمینه ای آرام برای سبزینگی همیشگی ای که از محیط پیرامون دیده می شود باشد.
فضای سالن اصلی سعی شده است که کارکرد چند گانه داشته باشد، و به همین دلیل، کانتر اشپزخانه، چرخ دار و قابل جا به جایی طراحی شده است تا بتواند در صورت نیازجلوی دیوار شمالی سالن قرار گیرد، تا فضای آزاد بیشتری در نشیمن اصلی برای رفت و امد و استفاده از تراس و اشپزخانه ایجاد کند.
با توجه به اینکه برای ایجاد کف های طبقات از سیستم سازه ای وافل استفاده شده است، در طراحی سقف نشیمن از فضای خالی زیر قطعات وافل برای ایجاد عمق بیشتر در سقف نشیمن اصلی استفاده شده است.
در طراحی و جانمایی تراسها سعی بر این بوده است تا تراسها به بعنوان امتداد فضای داخلی کارکرد داشته باشد و با ایجاد صفحات پرچین مانندی از فضای سبز - ضمن ایجاد پیوستگی بین نما و فضای سبز محیط اطراف – کیفیتی و کاربردی مشابه یک حیاط اختصاصی را داشته باشد. اجرای پوسته ی نما کارکردی مشابه سایبان دارد که از سقف تراس ها در هر طبقه آویخته شده است تا از شدت آفتاب گرم تابستان بکاهد و در فصول سرد نیز مانعی برای تابش اشعه مایل خورشید به داخل فضا نخواهد بود.
ساختمان مسکونی دریاگوشه، متل قو
تحریریه معماری آرل
منبع : مهندسان مشاور پادیر