تحریریه معماری آرل
خانه ها را برای آرامش می سازيم. مكان هايی كه در سرشت ذاتیشان واژه های راحت و رامش هست، و در معنای اين واژه ها، سكون. اما چه می شود اگر اين عنصر جوهری، با متضاد ذاتیاش- حركت- همنشين شود؟ حركت اغلب به قصد و هدفی روشن رخ می دهد، اما وقت هايی هم هست كه خودش می شود هدف خودش. برای خودت راه بيافتی و بی مقصد و هدف به هر جا كه سر راهت بود،پرسه بزني. معمولاً البته در شهر و در ميان غريبه ها پرسه می زنند. اما اگر اين مسير را خصوصی كنيم و ظرفی از جنس معماری برايش بسازيم، اين عنصر خوشايند رفتاری را خانگی كرده ايم. بنايی كه چنين كند پرسه گاه است، و باشندگانش را به ادراكی خاص از معماری دعوت می كند: ادراك يك پرسه گرد.اين دغدغه ها دست مايه ی طرح يك خانه شد: يك پرسه گاه خصوصی كه سكون و حركت را هم زمان پذيرايی كند. پرسه گاه به شكل يك مسير، يك محور زايا كه انگار ستون فقرات ساختمان است و ساير فضاها ازش روييده باشند، تفسير و تصوير شد و مجموعه ی اين رويش ها با دوباره درخودپيچيدن تن يافت و كالبد اصلی ساختمان را شكل داد.
ديگر خانه های منطقه، دچار يك فراموشی فراگير تاريخي، يكسره برون گرايند. اين خانه اما حياط یاز آن خود دارد كه از درخود جمع شدن پرسه گاه شكل گرفته. پس فضاها روشان را می كنند به حياط خودی تا زندگی هرچه امن تر و پرسه گردی هرچه آزادتر ممكن شود.
بازی سبزی اما ادامه دارد. پيش رويت كوچه مانندی است كه تكه ای كوچك اما مستقل را از خانه ی اصلی جدا می كند. بخش جداگانه ای از خانه كه وقتی مهمان غريبه تری هست، كمك حال خانه ی اصلی باشد.
پرسه را ادامه میده ي، با مسير همراه میشوی و اندام های مختلف ساختمان را تجربه می كني. از كنار مهمان خانه می گذری. يك مركزيت ادراكي/كاركردی كه سرشتی آرام و ساكن دارد اما نظاره ی پرسه گردان خانه هم در آن ممكن است. اين اتاق اصلی ترين فضای زيستِ جمعی خانه است و يادآور شاهنشين خانه های قديمی تر. پس از آن گذرت می افتد به تراس های سبزی كه كارشان بی مرز كردن بيرون و درون است و آميختن تجربه ادراكی داخل و خارج. گردشت را پی میگيری. بايد با پل از روی كوچه ای كه حرفش شد بگذری تا پلكان بلندی را كشف كنی كه موازی سقف بخش كوچك و مستقل خانه است. پلكان را كه پيمودی، دوباره در حياط هستی كه حالا برايت خودی تر هم شده.
حالا يكی از پرسه گردی هايت تمام شده. در اين خانه تجربه های اين چنينی زياد خواهیديد. كارش همين است خانه ی پرسه گرد.
بخشی از جبهه جنوبی ساختمان در طبقه ی بالايی حذف شده تا حياط نور را هرچه بيشتر به خود راه دهد و همچنين منظری از حياط و تراس های سبز پيش چشم تنه ی شمالی قرار گيرد. رفتار حياط با باد آزارنده ی زمستان برعكس است: ساختمان طوری بر زمين می نشيند كه حياط تا می شود، باد را به خود راه ندهد.
مشخصات پروژه خانه پرسه گرد
کارفرما: علی اکبر کریمی
طراح: شرکت نشا (مهندسین مشاور نگین شهر آینده)
معمار مسئول: علی نقوی نمینی
مدیر پروژه: نازنین مهرپو
معماران طراح: میلاد انصافیان، امیر لکپور
گروه طراحی: شیرین مشیری،خورشید مظاهری، منصور نقدی، شهداد بادیه نشین، عطیه اکرمی
معمار روشنایی: نازنین مهرپو
تولید محتوی و گرافیک: علی ابهری، مرضیه نوذری، الهه مرادی، روناک منفرد
ناظر عالی: امیر لکپور
سازه: امیر نقوی نمینی
تاسیسات مکانیک: رضا مهاجران
تاسیسات الکتریکی: علی آشوری
مجری: مصطفی شهیدی
عکاس: فرشید نصرآبادی
کاربری: مسکونی
مساحت زیربنا: 520 متر مربع
مساحت زمین: 1900 متر مربع
سال شروع طراحی: 1393
سال خاتمه اجرا: 1398
مکان: قزوین، هفت سنگان، بوستان هفتم، قطعه سوم
سیستم سازه: اسکلت فلزی، دال متال دک
سیستم تاسیسات: VRF، موتورخانه مرکزی
تحریریه معماری آرل
منبع : شرکت نشا (مهندسین مشاور نگین شهر آینده)