تحریریه معماری آرل
تالار کنفرانس و کنگره پلاسنسیا یک مرکز با معماری غیر قرینه می باشد که مانند شهاب سنگی بزرگ به قلب طبیعت مایورکا سقوط کرده است. این پروژه بین شهر مایورکا و لبه بیرونی پلاسنسیا واقع شده که آنرا بنا به دو تعریف زیر معرفی کرده اند: اول، سایت پروژه که کمتر دستخوش تغییرات انسانی است، و سپس تغییر و تاثیرپذیری سایت پروژه بر اساس اقلیم و شرایط آب و هوایی می باشد.برنامه فیزیکی و ساخت چنین پروژه ای عجیب و غریب بود، چون برای تثبیت چنین فرم با متریالی در نما می بایست 15 متر دیوار نگهدارنده ساخته میشد، و این مورد به لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نیست. بنابراین، از آغاز، از شروع رقابت، ما به طور واضع مشاهده کردیم که کار به انتخاب بین یکی از دو مرز زیر محدود خواهد شد: پروژه های متعلق به شهر که تحت تاثیر نسل امروز و خصوصیات شهری قرار بگیرد، یا وابسته به مکانی به آرامی خود مکان. چون سایت محل طراحی دارای هویت و تاثیراتی بود که نمی توانستیم هر دو عامل را در پروژه لحاظ کنیم.
پس از انتخاب مورد دوم، خودمان را مجبور کردیم که ساختمان را در سطحی پایین تر از سطوح خیابان ها بسازیم تا اختلاف ارتفاع بین جهان طبیعت آرام و دنیای شهری مدرن را متذکر شویم. این دنیای مصنوعی به یک ساختار به ارتفاع 17 متری منجر شد که خطوط بین طبیعت را پوشش می دهد، و اکنون این خطوط در زیر آن دفن شده است. در احترام به این تسلیم غیرقابل توقف، تیم طراحی عنوان داشت که راه حلشان بیشترین احترام را به زمین داشته است. حفظ خلوص اصلی سایت با سازه ای که به تخریب زمین نیانجامد، ایده ای آرمان گراست که در خور پایدارسازی یک پروژه معماری به شمار می رود.
ما قصد داشتیم این ساختمان را بر اساس متدی منحصربه فرد بسیازیم تا بیانیه ای برای حفظ زمین و توسعه فضاهای خلوص پذیر ارائه دهیم، حتی اگر این پروژه معنایی به کوچکی یک گودال در اقیانوس بیکران داشته باشد. راهی برای آیندگان که جسارت اجرای پروژه های بزرگ را با نگرش به موقعیت آن داشته باشند. فراموش نکن، ما نام گل را دوست داریم و این حقیقت که این مجموعه یک گل زیباست.
ساختمان کنفرانس و کنگره پلاسنسیا در فاصله ای از غرب، شمال و جنوب قابل رویت است. دلیلی اینکه پوشش ساختمان روشن بوده و جلب توجه می کند، به مفهوم ابراز وجود مجموعه برمیگردد. با گذر از میسری دور در یک خودرو این پروژه خود را بیان می کند، و بهانه ای عالی برای گرفت یک عکس سریع در حال حرکت می باشد. نقطه ای سپید که شب و روز قابل مشاهده است که نقش یک Pin شناسه بزرگ را برای شما ایفا می کند. فضایی که بصری و بدون دیالوگ با همه معاشرت کرده و احساساتشان را به بازی می گیرد.
فراموش نکنید، جنبه نهایی پروژه یادآور فضای روشن و گرم فلوریداست که با شن و سنگ طبیعی آمیخته شده است و ما را از نگرانی درک نکردن حجم عجیب پروژه دور می کند. بخش از سالن چیزی است که با تکمیل مختصری از عرصه ها قابل تعریف است: لابی ورودی، سالن ثانویه با گنجایش 300 نفر که می تواند به سه سالن 100 نفره تقسیم گردد. فضای نمایش و عرصه رستوران ها. ورودی ساختمان در مقایسه با سطح شهری آن، در ارتفاع 17 متری ساختمان قرار گرفته و توسط یک پل نارنجی رنگ به سالن های اصلی ساختمان در بالا هدایت می شود.
تحریریه معماری آرل
منبع: archdaily.com