تحریریه معماری آرل
در سال 1973، ریکاردو بوفیل کارخانه ی سیمانی را کشف کرد که بخشی از یک مجتمع صنعتی و متعلق به قرن بیستم، شامل بیش از 30 سیلو، گالری های زیرزمینی و اتاق هایی بزرگ برای دستگاه صنعتی بود. او تصمیم گرفت این کارخانه را به دفتر مرکزی معماری خود تبدیل کند. کار بازسازی دو سال طول کشید. کارخانه ی رها شده و تا حدی ویران، مجموعه ای از عناصر سوررئالیستی بود و پله هایی که به هیچ جا نمیرسند، ساختارهایی از بتن مسلح که هیچ چیزی را توسط خود نگه نمیدارند، قطعه های آهن آویزان در هوا؛ به طور کلی، فضاهای بزرگ و خالی از هرچیز با سحر و جادو پر شده بود.
فرایند بازسازی با تخریب بخشی از ساختار قدیمی آغاز شد،که اشکالات سازه ای آن در گذشته بین بتن مخفی شده بودند. پس از تعریف شدن فضاهای داخلی، طراحی سایت و این پروسه با زدودن سیمان، کاشت گیاهان و انطباق سایت با برنامه جدید آغاز گردید.
هشت سیلو به ترتیب از سمت چپ به دفاتر، یک آزمایشگاه مدل سازی، بایگانی، یک کتابخانه، یک اتاق نقشه کشی و یک فضای بزرگ به نام "The Cathedral " تبدیل شدند،محلی برای برگزاری نمایشگاه های متعاقب، سخنرانی ها، کنسرت ها و کل فعالیت های فرهنگی مرتبط با زندگی حرفه ای معمار.
من زندگی برنامه ریزی شده در اینجا را دوست دارم چون به طور کلی در تضاد با زندگی آشفته ی من قرار دارد"ریکاردو بوفیل"
مترجم:سنا رستگار
منبع: architizer.com