راز پنهان معماری بناها : مرکز فرهنگی Fondazione Prada اثر شرکت معماری OMA

در قلب این مجموعه یک گالری مدرن قرار گرفته است که Podium نام دارد. نمای این گالری، طاق های آن، دیوارهای داخلی و سقف همه با متریالی به نام Alusion پوشش داده شده اند، متریالی که یک فوم متالیک است که با دمیدن هوا به داخل آلومینیوم مذاب تهیه می شود. اگرچه این متریال عموما توسط نیروهای نظامی برای محافظت در برابر انفجار استفاده می شود، اما مقاومت این فوم در برابر آتش و سطوح جاذب صدای آن، این متریال را به صورت شگفت انگیزی برای کاربری موزه متناسب کرده است.

برخلاف بناهایی که با مصالح بنایی ساخته می شدند که به صورت توده ای صلب با تعدادی اندک روزنه بوده اند، بنای Podium عرصه ای باز و دعوت کننده داشته و دارای دهانه های طویلی است که با پوششی شفاف از جنس شیشه با خلوص بالا پوشیده شده اند. این نمای شیشه ای در منطقه ای که در میانه معماری کلاسیک میلان قرار گرفته است، با فریم های متوالی نگه داشته شده و ورودی های آن زیر طاق های آلومینیومی مخفی شده است.

در مجاورت بنای Podium ساختمان Haunted House قرار دارد. یک گالری که به آثار هنری وابسته به این سرزمین اختصاص داده شده است. کل پوشش خارجی این بنا شامل فریم پنجره ها و ناودان ها با پوششی از ورق طلا با عیار 24 پوشیده شده است. رم کولهاس در این باره می گوید: "ما به این نتیجه رسیدیم که طلا در حقیقت یک متریال پوششی ارزان قیمت در مقایسه با پوشش هایی است که در قدیم استفاده می شده مانند مرمر یا حتی رنگ. آنچه از این متریال برای من جذاب است نحوه نفوذ این رنگ به جداره های اطراف می باشد.... این فضا به کمی رنگ نیاز داشت. "

مقابل بناهای Podimum و Haunted House یک آتریوم با ظرفیت 200 صندلی وجود دارد که با استیل ضد زنگ کاملا صیقل خورده پوشیده شده است. پانل های قسمت مرکزی نمای این بنا به صورت درب های تاشو بوده و زمانی که باز می شوند اجازه می دهند اجرای هنری که در حال انجام در داخل بناست به فضای حیاط این بنا نیز نفوذ کند. زمانی که این درب ها بسته اند، این پانل های آینه ای باعث می شوند که کل بنا نامرئی به نظر برسد و در بستر این سایت ناپدید شود.

نماهای ماسونری موجود این سایت با استفاده از یک پوشش سطحی از سیمانی به رنگ روشن که توسط یک کارخانه ایتالیایی تولید بتن ساخته شده است، پوشیده شده اند. ریزدانه های مرمر کارارا سفید که به ترکیب سیمان افزوده شده اند، تلالو ملایمی به ساختار فرسوده این بناها داده اند.

علاوه بر قلوه سنگ های گرانیتی، در بازسازی کفسازی مسیرهای تردد و خود پلازا، از کفسازی هایی از جنس بلوط استفاده شده که از چوب های قدیمی مورد کاربرد در ریل راه آهن ساخته شده اند. اگر چه امروز این کفسازی متداول نیست اما این کفسازی های چوبی در قرن نوزدهم در اروپا رایج بوده چرا که از سنگ احساس راحتی بیشتری داشته و بعلاوه زیر پای اسب و درشکه کمتر ایجاد صدا می کرده است.

در مقابل پوشش بناهای اطراف که متعلق به جهان گذشته هستند، لابی اصلی و فضای خرید بلیط با پانل های پلی کربنات پوشیده شده که به این فضا حس تعلق به آینده را می دهند. این پانل های دیواری خود ایستا بوده و با یک پرداخت مات سفارشی پوشش داده شده اند که اجازه می دهد بدون اینکه از قسمت نگه دارنده ها یا چفت ها، سایه ای به وجود آید به خوبی در پشت آنها بتوان نورپردازی کرد.

گالری های Polodium با یک لایم استون ایتالیایی به نام تراورتن پوشیده شده اند که مجموعه مجسمه های این بخش از موزه را تکمیل می کند. در اینجا، مجسمه های آنتیک روی یک لنداسکیپ مصنوعی نمایش داده می شوند که از اسلب هایی که نسبت به سطح زمین بالا آمده اند تشکیل می شود. این اسلب ها از جنس تراورتن بوده و روی پلیت هایی از شیشه آکرلیک ضخیم سوار شده اند.

فضاهای داخلی جدید با نورهای Linaria محصول شرکت Zumtobel نورپردازی شده اند که در درز میان پانل های سقفی آلومینومی قرار گرفته اند. این خطوط نوری طویل، به گونه ای به نظر می رسند که انگار از نمای شیشه ای مدرن این بنا گذر کرده و این بنای مدرن را به بناهای قدیمی اطراف خود متصل می کنند.