تحریریه معماری آرل
نتیجه 8 سال همکاری شرکت معماری Snøhetta و هنرمند نروژی Bjarne Melgaard، یعنی پروژه "خانه ای برای مردن"، هم اکنون در نمایشگاه جدید Tjuvholmen در شهر اسلو، کشور نروژ به نمایش عمومی گذاشته شده است. این نمایشگاه که توسط گروهی از معماران و هنرمندان ترتیب داده شده است، هم اکنون طرح این خانه و استودیو منحصر به فرد را به نمایش گذاشته تا جهت ساخت، تاییدیه کسب کند. این بنای مجسمه ای شکل که قرار است در محدوده خانه سابق ادوارد مونش و کارگاه او در اسلو غربی ساخته شود، بحث های زیادی را پیرامون این مسئله برانگیخته که چگونه می تواند درخور میراث یکی از مشهورترین هنرمندان نروژی باشد.یکی از موسسان شرکت معماری Snøhetta، Kjetil Trædal Thorsen در مورد این بنا می گوید: "با همکاری مجموعه آثار هنری سلواگ (Selvaag) در این طرح، قصد داشته ایم داستانی متفاوت از اینکه چگونه یک بنا خلق می شود، بیان کنیم. این طرح محصول یک همکاری گسترده و جذاب و میان رشته ای است که به روش های متعددی ارزش های داخلی شرکت ما را به نمایش می گذارد. "
این پروژه از سال 2011 آغاز شده است یعنی زمانیکه هنرمند نروژی Bjarne Melgaard، با برادران سلواگ ایده ساخت مجسمه ای را مطرح کرد که بتواند در قالب یک خانه عمل کند. برادران سلواگ که سابقه دیرینه ای در حمایت از هنرمندان دارند، ایده او را پذیرفته و کمی بعدتر شرکت Snøhetta به این پروژه وارد شد. و از آن زمان میان این شرکت و هنرمند تبادل ایده، طرح، مدل سه بعدی و اسناد طراحی صورت گرفت تا خانه ای ساخته شود که به عنوان خانه و آتلیه خصوصی Melgaard عمل کند.
برادران سلواگ برای سایت پروژه، محدوده Kikkut را پیشنهاد کردند که دهه ها در قسمت غربی اسلو متعلق به خانواده سلواگ بوده است. این سایت به خودی خود به عنوان منطقه موردعلاقه هنرمندان بوده است چرا که تقریبا در مجاورت منطقه Ekley و خانه و آتلیه سابق ادوارد مونش قرار دارد. از زمانی که تنها ویلای ساخته شده در این سایت در 1989 تخریب شد، دیگر بنایی در این سایت ساخته نشده بود. برادران سلواگ در نهایت به این نتیجه رسیدند که این موقعیت مناسبی است که یک پروژه هنری بلندپروازانه را، برای ادای احترام به هنرمندی که سال هاست آثار او را دنبال می کنند، به تحقق برسانند.
همکاری بین Melgaard و شرکت Snøhetta برای چند سال به طول انجامید. در طی ورک شاپ ها و مذاکرات متعدد، این هنرمند و معماران Snøhetta ایده های متفاوتی را در مورد فرم و متریال مورد مصرف به اشتراک گذاشتند. Melgaard طرح های دستی متعددی برای این پروژه زده و آنها را در اختیار معماران قرار داده است که بتوانند طرح دو بعدی و آنالوگ او را به صورت مدل دیجیتال درآورند. بخش بلندپروازانه این پروژه آنجاست که بتوان تصور کرد چه چیز در پشت این طرح های دستی پنهان شده است و اینکه چه فرم سه بعدی می تواند از ورای برگه های کاغذ مربوط به طرح های دستی استخراج شود. با استفاده از ابزارهای دیجتیال، مدل سه بعدی به صورت یک مجسمه شکل گرفت و فعالیت تبدیل هنر به معماری به صورت رسمی آغاز شد.
تبدیل اثر هنری Melgaard به معماری، یک پروسه دیجیتال پر از ریزه کاری بوده است. بعلاوه این کار شکل دهی به مدلهای دیجیتال شامل پترن های مثلثی در مقیاس کوچک را نیز شامل شده است. شرکت معماری Snøhetta طرح های دستی Melgaard را در ابتدا عینا مدلسازی کرد، یعنی پیش از آنکه روند تغییر مدل طرح های دستی به طرحی که قابلیت ساخت و اجرا داشته باشد، آغاز شود. سپس تعداد زیادی از مثلث ها از طرح سه بعدی شده، حذف شدند و یک پترن ناهموارتر و هندسی تر به دست آمد و اینگونه نمای بنا شکل گرفت. این خانه در نهایت به صورت یک خانه مثلث گونه از جنس چوب طراحی شد که روی پایه هایی مجسمه گونه و ملهم از شکل حیوانات، قرار گرفته است. در این طرح برای اولین بار اثر هنری این هنرمند، یک فضای معمارانه را به نمایش می گذارد.
نقاشی های Melgaard روی نمای هندسی این بنا نیز حک شده اند و رنگ ها نیز روی نما تصویر شده اند. در عین حال رنگ های مات و نیمه شفاف به صورت نور روی نما آمده و رنگ های اشباع، کاملا به درون متریال نما نفوذ می کنند و نور را به داخل بنا راه می دهند و برای اولین بار اثر معماری، یک بیان هنری را شرح می دهد.
در خارج بنا، کانسپت خانه و جهان هنری Melgaard ، به خوبی مکمل یکدیگرند. درحالی که یکی از فضاها می تواند هم به عنوان استخر هم به عنوان نهارخوری عمل کند، فضای دیگر هم به عنوان فضای کار و هم به عنوان یک اسپا می تواند کارکرد داشته باشد. این عملکردهای متفاوت و همزمان که سابقا وجود نداشته است، نشانه مستقیمی از این هستند که قراردادها و عرف، طراحی و عملکرد این بنا را تحت تاثیر قرار نداده است. این بنا در نما از پوشش مشکی رنگ بلوط سوخته بهره برده است و بنابراین کاراکتر پوشش بنا به مرور در طول سال ها و فصل ها تغییر می کند. دریاچه کم عمق آب در بیرون بنا، باعث ایجاد حس تعلیق در مورد این بنا می شود.
تحریریه معماری آرل
منبع: archdaily.com