ویلای شماره 30، رتبه دوم مشترک جایزه معماری 96

ویلای شماره سی در شهرک حمیدیه در حوالی منطقه کردان کرج در زمینی به مساحت 2800 متر مربع احداث شده است. با توجه به فاصله نه چندان دوری که ویلا از تهران دارد، در خواست کارفرما این بود که، اگرچه از ویلا برای اقامت های طولانی مدت احتمالا کمتر استفاده می شود، ولی فضایی ایجاد شود برای دور هم جمع شدن های خانواده، تا هر زمان که فرصتی دست دهد و می توان از هیاهوی شهر فاصله گرفت، حتی برای زمانی کوتاه، از این فضا استفاده شود.

باتوجه به ضوابط و قوانین ساخت و ساز در این منطقه ، متراژ ساخت برای زمین مورد نظر حداکثر تا 100 متر مربع سطح اشغال ،مجاز اعلام شد و نهایتا طراحی ویلا نیز بر اساس همین محدودیت انجام گرفت. ایده اصلی طراحی ، به یکی از ریشه ای ترین کارکردهای معماری یعنی"سر پناه" و یا" shelter" اشاره دارد. در مراحل آغازین روند طراحی، با توجه به این واقعیت که متراژ کم محدودیت جدی به نظر می رسید به نوعی پروسه طراحی بیشتر مسیر خلق یک سر پناه را به خود گرفته بود که همین موضوع نیز در مراحل تکمیلی طرح راهگ شا بود. با پیش بردن ایده "shelter" سقف کارکرد چند گانه ای پیدا کرده و به نوعی بخش عمده ای از پوسته ساختمان را شکل داده است.

برای بخشی از نما که زیر این "سر پناه" قرار گرفته است، شیشه های پشت رنگ شده استفاده شده است که ویژگی آینه گون به خود میگیرد. این موضوع باعث شده است که گاه مرز بین پوسته بنا و طبیعت خیلی مرز پررنگ و جدا کننده ای نباشد و به نوعی سعی شده است پوسته بنا امتداد و انعکاسی  از طبیعت پیرامون باشد.

در سازه بنا، از سازه اسکلت فلزی استفاده شده است. از آنجا که این فرصت را ایجاد کند تا عضوهای سازه ای سقف مقاطعی با سایز محدودتر داشته باشد تا بتوان ضخامت سازه پوسته سقف را هماهنگ با معماری، طراحی و تنظیم کرد.

با توجه به محدودیتهای متراژ بنا، در طراحی داخلی پروژه ، سعی بر این بوده است که محوطه پیرامون پروژه، جزئی از فضای طبقه اصلی(همکف) باشد. سکوی چوبی پیرامون ویلا و استخر به داخل فضا امتداد پیدا می کند، سطوح کف فضاهای داخلی را شکل می دهد و ارتباط پیوسته ای بین درون و بیرون بنا ایجاد می کند که کارکرد و کاربری آن، وسیع تر از متراژ واقعی بنا می باشد.





















تحریریه معماری آرل
منبع: مهندسین مشاور پادیر