تحریریه معماری آرل
طرح پیشنهادی اقامتگاه توسط مارک پودلاها و آنتونیو پوهانکوا برای زندگی در مریخ ارائه شده است. کانسپت این دو نفر بر اساس سفینه ای بوده که پس از برخاستن از زمین و حرکت به سوی مریخ بر روی سطح سیاره می نشیند و با تغییرات اتوماتیک به منزل و اقامت گاه ثابتی تبدیل می گردد. در واقع این اقامتگاه درون سفینه پیش ساخته تعبیه شده و مسافران سفینه را از حمل مواد و متریال های ساخت و ساز بی نیاز کرده و سپس خطرهای نصب و برپایی یک اقامت گاه را کاهش می دهد. اقامتگاهی که از متریال غشایی ETFE ساخته شده که برپایی آن سریع و قابل انعطاف است. این ایده تا حدودی متفاوت تر از پروژه "طراحی شهر در مریخ" رضا اسلامی و عسل شوکتی بر روی سطح مریخ بوده که شامل پروسه ساخت و برنامه زمانبندی متفاوتی می باشد. در سیستم مارک پودلاها و آنتونیو پوهانکوا باید معماران و طراحان به ماموریت ارسال شوند تا طراح خود را بر اساس ویژگی های سایت و محدوده مورد نظر اجرا کنند. در ادامه شرح کوتاهی از ویژگی های طرح مارک پودلاها و آنتونیو پوهانکوا را مشاهده کنید تا مزیت های هر دو پروژه برای شما مشخص شود.
در طرح مارک پودلاها و آنتونیو پوهانکوا سفینه می بایست بر روی سطح مریخ بنشیند و متریال های سبک و پلاستیکی مانند ممبران، تکستایل و ETFE برای تولید یک فضای بسته مورد استفاده قرار گیرند. مفهوم ساخت و ساز در این روش شامل چندین مرحله است و پروژه را نسبت به استفاده از ماشین آلات سنگین بی نیاز می کند. آنتونیو پوهانکوا شرح داده: در این روش مفهومی ترکیبات پیش ساخته بدون نیاز به نصب سازه و به صورت خودکار شروع به گسترده شدن می کنند. مدیریت کردن یک ماموریت جهت معماری در مریخ، چالش های معمارانه قابل توجهی به وجود می آورد و با توجه میزان تدارکات ارسال شده و برنامه زمان بندی، خدمه می تواند به مدت یک سال و نیم در سیاره زندگی کند.
طراحان این سیستم معتقدند که این ماموریت تنها در صورتی موفق می شود که خدمه طراح و معمار از محیطی مناسب، امن و آرام بهره مند باشند تا در جو خصمانه و محیط سخت مریخ به راحتی کار خود را به اجرا برسانند. ما بر این باوریم که ارائه یک طرح خوب می تواند بر وضعیت روانی کاربران تأثیرگذار باشد. خلق شرایط مناسب برای طراحی و سپس زیستگاه سالم در سیاره ای که زندگی در آن سخت است تنها موضوع مهم این پروژه می باشد که عامل مهمی در زنده نگه داشتن افراد طی ماموریت است.
فرم اقامتگاه به صورت یک سیستم ماژولار بوده و پس از طراحی و بررسی شرایط موجود به طرح نهایی می رسد. نسخه ای که از طرف این دو طراح ارائه شده شامل یک ساختار 6 طبقه می باشد که بر روی زمین نصب می گردد و تمام سیستم های پشتیبانی جهت آسایش در آن تعبیه شده است. سیستم های مانند: تاسیسات الکتریکی و مکانیکی، و ساختارهای پیچیده که سیرکولاسیون معماری و اکسیژن را در خود جای داده است. پس از اتمام کار طراحی، حداقل تا 6 ماه زمان برای ساخت و اجرای این اقامتگاه نیاز است تا اکتشاف در مریخ آغاز شود. پس از فرود سفینه ربات ها شروع به جمع آوری و پاکسازی منطقه می کنند و پوشش های سلولوزی و ETFE توسط هوای فشرده مریخ ارتجاع پیدا می کنند و حول ساختار اصلی متصل می شوند. ساختار از پیش طراحی شده پروژه شامل سه بالکن می باشد که با توجه به نیازهای سایت می تواند در موقعیت های متغیری قرار گیرد. اکسیژن مجموعه بعد از تبدیل گاز فاضلاب به هوای تمیز برای مجموعه مورد استفاده قرار میگیرد و آب هم از استخراج یخ درون زمین تهیه می شود.
دو تفاوت عمده در پروژه های "خانه ای برای مریخ" و "طراحی شهر در مریخ" زمان بندی و دخالت امور انسانی می باشد. در پروژه رضا اسلامی و عسل شوکتی پروسه طراحی از پیش انجام شده و روند ساخت و برپایی سازه اصلی بنا سریع تر می باشد. اما پروژه مارک پودلاها و آنتونیو پوهانکوا پس از رسیدن به محل طراحی شده و 6 ماه زمان برای برپایی آن نیاز است. همچنین کانسپت کار رضا اسلامی و عسل شوکتی از متریال و شیوه اجرایی سریع تری را در دستور کار خود قرار داده است. در صورتی که حمل مواد و مصالح کانسپت "خانه ای برای مریخ" به زمان و فضای بیشتری جهت حمل آن نیاز دارد. عامل مشترک دو پروژه استفاده از ربات برای برپایی و ساخت بوده است. به طور قطع ربات می تواند روند اجرای کار را بهبود بخشد و بهترین شیوه شناخته شده به شمار می رود.
در طرح مارک پودلاها و آنتونیو پوهانکوا سفینه می بایست بر روی سطح مریخ بنشیند و متریال های سبک و پلاستیکی مانند ممبران، تکستایل و ETFE برای تولید یک فضای بسته مورد استفاده قرار گیرند. مفهوم ساخت و ساز در این روش شامل چندین مرحله است و پروژه را نسبت به استفاده از ماشین آلات سنگین بی نیاز می کند. آنتونیو پوهانکوا شرح داده: در این روش مفهومی ترکیبات پیش ساخته بدون نیاز به نصب سازه و به صورت خودکار شروع به گسترده شدن می کنند. مدیریت کردن یک ماموریت جهت معماری در مریخ، چالش های معمارانه قابل توجهی به وجود می آورد و با توجه میزان تدارکات ارسال شده و برنامه زمان بندی، خدمه می تواند به مدت یک سال و نیم در سیاره زندگی کند.
طراحان این سیستم معتقدند که این ماموریت تنها در صورتی موفق می شود که خدمه طراح و معمار از محیطی مناسب، امن و آرام بهره مند باشند تا در جو خصمانه و محیط سخت مریخ به راحتی کار خود را به اجرا برسانند. ما بر این باوریم که ارائه یک طرح خوب می تواند بر وضعیت روانی کاربران تأثیرگذار باشد. خلق شرایط مناسب برای طراحی و سپس زیستگاه سالم در سیاره ای که زندگی در آن سخت است تنها موضوع مهم این پروژه می باشد که عامل مهمی در زنده نگه داشتن افراد طی ماموریت است.
فرم اقامتگاه به صورت یک سیستم ماژولار بوده و پس از طراحی و بررسی شرایط موجود به طرح نهایی می رسد. نسخه ای که از طرف این دو طراح ارائه شده شامل یک ساختار 6 طبقه می باشد که بر روی زمین نصب می گردد و تمام سیستم های پشتیبانی جهت آسایش در آن تعبیه شده است. سیستم های مانند: تاسیسات الکتریکی و مکانیکی، و ساختارهای پیچیده که سیرکولاسیون معماری و اکسیژن را در خود جای داده است. پس از اتمام کار طراحی، حداقل تا 6 ماه زمان برای ساخت و اجرای این اقامتگاه نیاز است تا اکتشاف در مریخ آغاز شود. پس از فرود سفینه ربات ها شروع به جمع آوری و پاکسازی منطقه می کنند و پوشش های سلولوزی و ETFE توسط هوای فشرده مریخ ارتجاع پیدا می کنند و حول ساختار اصلی متصل می شوند. ساختار از پیش طراحی شده پروژه شامل سه بالکن می باشد که با توجه به نیازهای سایت می تواند در موقعیت های متغیری قرار گیرد. اکسیژن مجموعه بعد از تبدیل گاز فاضلاب به هوای تمیز برای مجموعه مورد استفاده قرار میگیرد و آب هم از استخراج یخ درون زمین تهیه می شود.
دو تفاوت عمده در پروژه های "خانه ای برای مریخ" و "طراحی شهر در مریخ" زمان بندی و دخالت امور انسانی می باشد. در پروژه رضا اسلامی و عسل شوکتی پروسه طراحی از پیش انجام شده و روند ساخت و برپایی سازه اصلی بنا سریع تر می باشد. اما پروژه مارک پودلاها و آنتونیو پوهانکوا پس از رسیدن به محل طراحی شده و 6 ماه زمان برای برپایی آن نیاز است. همچنین کانسپت کار رضا اسلامی و عسل شوکتی از متریال و شیوه اجرایی سریع تری را در دستور کار خود قرار داده است. در صورتی که حمل مواد و مصالح کانسپت "خانه ای برای مریخ" به زمان و فضای بیشتری جهت حمل آن نیاز دارد. عامل مشترک دو پروژه استفاده از ربات برای برپایی و ساخت بوده است. به طور قطع ربات می تواند روند اجرای کار را بهبود بخشد و بهترین شیوه شناخته شده به شمار می رود.