به تازه گی مجله معماران اروپایی یک مقاله در باره آموزش طراحی ساختمان های پایدار منتشر کرده است.نظرات از طیف وسیعی از پس زمینه های فکری متفاوتی از جمله مهندسان،استادان،و معمارانی است که بحث در مورد چگونگی آموزش یک طراحی پایدار برای دانش آموزان در آینده هستند و یا در تمام طول دوران تدریس خود به عنوان مسئله اصلی آموزش مطرح باشد.نظرات متفاوتی برای برجسته کردن نوع تدریس در مسائل معماری پایدار بوده است و از مهم ترین آنها این بوده که چگونه زمینه وسیع تری از آموزش متناسب با بحث معماری پایدار را باید به وجود آورد.
پروژه مسکونی فئوک 1965:فاستر
آستین ویلیامز مدیر پروژه شهرهای آینده و مدرس دانشگاه شیان لیورپول بحث را با یک دیدگاه جنجالی آغاز کرده است .بنا به گفته وی طراحی محیط های سازگار نمیبایست در دانشگاه ها تدریس شود.به گفته ویلیامز:موضوع پایداری در حال تبدیل شدن به عنوان یک شعار است که تعامل انتقادی را تضعیف میکند و به پذیرش این موضوع بع صورت یک وفاداری کروکورانه تبدیل شده است.سوال وی با توجه به نهاد های گوناگون طرفداران معماری پایدار این بوده که:آیا دانشجویان در حال تحصیل هستند یا تحت تعلیم؟
تا اینکه مدیر RESET،بلانش کامرون یک دیدگاه مخالف نسبت به این نظریه دارد.بنا به گفته او:اگر ما میخواهیم شهرهای مناسب قابل سکونت در شهر ها و شهرستانها درقرن 21 داشته باشیم،نیاز به آموزش حرفه ای محیط زیست و تکوین معماری سبز با توجه به پوشش گیاهی در هر سایت ضروری است.نظر کامرون با توجه به ضرورت کاهش سریع محیط زیست است.وی هشدار سریعی به اتخاذ یک رویکرد ترمیمی عمیقاً ریشه دار نسبت به پایداری مجیط زیست دارد.
این مایه تأسف است که بحث بیشتری بین این دو همکار وجود ندارد و به نظر می رسد که آنها به چشم پوشی نسبت به عقاید یکدیگر پرداخته اند.با توجه به نظر دیگر منتقدان نسبت به این بحث ها،نظرات متفاوتی را عرضه داشته اند.اینکه برای دستیابی به طرح پایدار و آموزش صحیح بدون تحت تعلیم قرار دادن،نیاز به یک تفکر همه جانبه و همکاری در تمام ریشه ها میباشد.
گردآورندگان:گروه معماران آرل