دوشنبه های هنرهای تجسمی: پرویز تناولی، مرد مجسمه های فولادی

اولین ایده‌ی “هیچ” در سال ۱۳۴۳ در آتلیه زال زر به سراغ پرویز تناولی آمد. نخستین ظهور “هیچ” با پلاستیک زرد و در قطعه‌ای متشکل از مواد گوناگون بود. دکتر شیوا بلاغی معتقد است بخشی از منبع الهام “هیچ”، آگاهی ژرف تناولی از شعر کهن پارسی بوده است. او “هیچ” را را برگرفته از اشعار مولانا می‌داند. تناولی هم این گفته را تائید کرده و می‌گوید: “دلبستگی من به شعر کهن شرق، از جمله علایق دیرپایی است که همیشه نسبت به شرق پربار داشته‌ام”.

 “هیچ” در واقع اعتراض تناولی به دو جریان عمده ی مسلط آن روز هنر ایران بود: یکی افرادی که هرچه از غرب می آمد را می‌پرستیدند و دیگر افرادی که خط و خطاطی رادرنقاشی های مکتب سقاخانه ستایش می کردند. اگر چه تناولی خودیکی از پایه گذاران آن مکتب به شمار می رفت،اما به گفته ی خودش “هیچ” ندای این اعتراض بود.در بهار ۱۳۵۲ بیست و پنج مجسمه ی هیچ پرویز تناولی در تهران به نمایش عمومی درآمدند. در سال ۱۹۷۱ (۱۳۵۰) یک مجسمه هیچ از جنس فولاد ضد زنگ در دانشگاه هملین در مینه سوتا سنت پل امریکا نصب شد.از ۴۵ سال پیش تا به امروز، “هیچ” به نماد و تصویر هنر مدرن ایران بدل شده است.

آخرین نمایشگاه وی که هم‌زمان با رونمایی از کتاب “شاعر” بود، آدینه ۲۳ آبان ماه در گالری اعتماد ۳ برگزار شد. وی که دیگر حاضر به مصاحبه نمی‌شود، می‌گوید “همه چیز را کتاب‌هایم گفته‌ام”. تا به امروز بیش‌از ده جلد کتاب از او به چاپ رسیده است که منبع ارزشمندی برای هنرپژوهشان است.

فعالیت‌ها: 

تدریس در دانشکده هنرهای تزئینی، دانشگاه هنرتهران 
تدریس در دانشکده هنرهای زیبای دانشگاه تهران 
تدریس در کالج هنرهای زیبا میناپولیس آمریکا 
نمایشگاه‌های انفرادی متعدد در ایران و خارج از کشور، از جمله نمایشگاه در گالری الیوت اسمیت، ونکوور، نمایشگاه نگاهی به آثار در موزه‌ی هنرهای معاصر تهران، نمایشگاه در گالری گرِی آرت، دانشگاه نیویورک، گالری مارتین، مینه‌پلیس، و انستیتو گوته تهران