تحریریه معماری آرل
در سال 2010، پلاکارد عظیمی در جلوی نماد معبد یونانی شکل موزه ی هنر فیلادلفیا، که آثار مارسل دوشان را در خود دارد آویزان شده بود. روی پلاکارد نوشته بود: پیکاسو. داخل موزه، نمایشگاه "پیکاسو و آوانگارد در پاریس" به مرور دوره پر التهابی اختصاص داشت که پیکاسو و دوشان از آن سر برآورده بودند. در گالری های ده گانه موزه، آثار پیکاسو تقریباً همه جا بود، در حالی که دوشان فقط یک جا در مرکز صحنه قرار داشت، صحنه ای که تکرار نمایشگاه سال 1912 (گروهی از نقاشان و مجسمه سازان پاریسی موسوم به) گروه طلایی بود، و آنجا تابلوی برهنه از "پلکان پایین می آید" را آویخته بودند.
اکنون، حدود یک قرن پس از نمایشگاه سال 1912، و نیز آرموری شوی سال 1913، فاصه بین پیکاسو و دوشان، در فضاهایی که در تاریخ هنر اشغال کرده بودند، حتی از قبل هم بیشتر بود. بین ایام خوش سالن پاریس تا جنگ جهانی اول، پیکاسو و دوشان هر یک به شیوه خود هنر مدرن را در مسیر سرنوشت ساز خود قرار دادند. از آنها به عنوان تأثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم یاد کرده اند، و عموماً هم گفته شده که پیکاسو بر نیمه نخست قرن سیطره داشته است و دوشان در سال های پس از دهه 1960 قالب بوده است.
هم در مورد پیسکاسو و هم در مورد دوشان، قصه قصه ی نهوه تبدیل هنرمندان به اسطوره و بنای یادبود بوده است. این فرایند تقریباً بلافاصله پس از مرگ آنها آغاز شد. بدون فوت وقت، وارسان آنها میراث پیکاسو و دوشان را، خصوصاً در غالب نظام های موزه ای تجمیع و تفسیر کردند. البته شخصیت ویژه آنها نیز در این امر دخیل بود.پیکاسو از کاغذ بازی های مرسوم بیزار بود. او مانند ورزایی اسپانیایی صرفاً پیش می تاخت. خود او زمانی گفته بود: "در نهایت همه چیز به خود فرد بستگی دارد، به آتشی که با هزار پرتو در شکم می سوزد".
در ادامه بخشی از آثار نمایشگاه فیلادلفیا سال 2010 را مشاهده می نمایید.
اکنون، حدود یک قرن پس از نمایشگاه سال 1912، و نیز آرموری شوی سال 1913، فاصه بین پیکاسو و دوشان، در فضاهایی که در تاریخ هنر اشغال کرده بودند، حتی از قبل هم بیشتر بود. بین ایام خوش سالن پاریس تا جنگ جهانی اول، پیکاسو و دوشان هر یک به شیوه خود هنر مدرن را در مسیر سرنوشت ساز خود قرار دادند. از آنها به عنوان تأثیرگذارترین هنرمندان قرن بیستم یاد کرده اند، و عموماً هم گفته شده که پیکاسو بر نیمه نخست قرن سیطره داشته است و دوشان در سال های پس از دهه 1960 قالب بوده است.
هم در مورد پیسکاسو و هم در مورد دوشان، قصه قصه ی نهوه تبدیل هنرمندان به اسطوره و بنای یادبود بوده است. این فرایند تقریباً بلافاصله پس از مرگ آنها آغاز شد. بدون فوت وقت، وارسان آنها میراث پیکاسو و دوشان را، خصوصاً در غالب نظام های موزه ای تجمیع و تفسیر کردند. البته شخصیت ویژه آنها نیز در این امر دخیل بود.پیکاسو از کاغذ بازی های مرسوم بیزار بود. او مانند ورزایی اسپانیایی صرفاً پیش می تاخت. خود او زمانی گفته بود: "در نهایت همه چیز به خود فرد بستگی دارد، به آتشی که با هزار پرتو در شکم می سوزد".
در ادامه بخشی از آثار نمایشگاه فیلادلفیا سال 2010 را مشاهده می نمایید.
اولافور الیاسون-چیدمان-حرکت باواسطه
اولاف الیاسون-چیدمان-آبشار
کارستن هولر-چیدمان-اتاق قارچ وارونه
جانت کاردیف-حوضچه تاریک
ژانگ هوان-بالا آوردن سطح آل در یک برکه ماهی
تحریریه معماری آرل
منبع:نشریه هنرهای تصویری حرفه هنرمند شماره 54