استادیوم ماراکانا ( Maracanã )

استادیوم ماراکانا با نام رسمیEstádio Mário Filho برای برگزاری جام جهانی سال 1950 ساخته شد, انگیزه ساخت استادیوم این بود که به عنوان بزرگترین استادیوم جهان شناخته شود. معماری ورزشگاه ماراکانا در سال 1948 آغاز شد و تقریبا دو سال به طول انجامید.

استادیوم ماراکانا در 16 ژوئن 1920 میلادی با بازی دوستانه ی تیم های Rio de Janeiro و São Paulo به طور رسمی افتتاح شد.
8 روز بعد استادیوم میزبان 4 بازی دیگر در دور اول ، سه بازی دیگر در دور دوم این بازی ها و همچنین دیدار نهایی این رقابت ها بین دو تیم برزیل و اروگوئه بود که با نتیجه 2 بر 1 به سود برزیل پایان رسید و برزیل قهرمان جام جهانی 1950 لقب گرفت.

شرکت کنندگان رسمی این بازی 173000 نفر اعلام شد اما حدود 200 هزار نفر به عنوان تماشاگران زنده این بازی تخمین زده شده است. ماراکانا تغییرات چندانی نداشت تا سال 1990 که تبدیل به یک استادیوم بدون سکوهای تماشاگران ایستاده شد!

استادیوم ماکارانا در سال 1966 به دنبال مرگ روزنامه نگار معروف برزیلی Mario-Fiho به این نام ، نام گذاری شد ولی اکثر مردم این استادیوم را باهمان نام ماراکانا ( Maracanã ) می شناسند.
ماراکانا تا سال 1990 میلادی تغییر چندانی نداشت تا اینکه بر اثر یک اتفاق گریبانگیر دستخوش تعییراتی شد.
در سال2007 میلادی که برزیل میزبان جام جهانی 2014 شد ، واضح بود که ورزشگاه ماراکانا به عنوان میزبان فینال جام جهانی به تغییرات اساسی و توسعه مجدد نیاز دارد.

توسعه ی ساختمان استادیوم در سال 2010 آغاز شد.
در سال 2010 این تغییرات شامل بازسازی کامل ردیف انتهایی استادیوم و طراحی و نصب سقف جدید برای ورزشگاه بود. در نتیجه ظرفیت استادیوم به 79 هزار نفر افزایش یافت. این استادیوم با بازی دوستانه بین برزیل و انگلیس 2 ژوئن 2013 با دیگر افتتاح شد.

این ورزشگاه در جام جهانی 2014 میزبان 7 بازی خواهد بود که یکی از این بازی ها بازی 1/4 نهایی و دیگری بازی فینال مسابقات است و میزبان فینال جام کنفدراسیون 2013 نیز خواهد بود.

معماران اصلی ورزشگاه ماراکانا : Rafael Galvao, Pedro Paulo Bernardes Bastos, Orlando Azevedo and Antonio Dias Carneiro

تهیه شده توسط امیر علی احزان و بخش آی تی گروه معماری آرل