مترجم: مهرداد نجیب زاده
طراحی اسکله دریاچه آیزئو صد هزار متر مربع از این منطقه را به خود اختصاص داده که بیشتر آن سه جزیره و مسیر پر زرق و برق زرد رنگ را به هم مرتبط کرده و فضایی منحصربه فرد خلق کرده است. دلیل مهم طراحی این مسیر به این شکل، ایجاد حس شناور و معلق بودن به بازدیدکنندگان بوده تا فرهنگ، هنر و اقلیم منطقه را درک کنند و پس از آن وارد نمایشگاه شوند. مسیر فوق عنصر ارتباطی بین جزیره و ساختمان ایزولا به سن پائولو می باشد. تمام گردشگاه یک فضای 3 کیلومتری بر روی آب و ما بین کوه است که بصورت پیاده و با قایق به هم مرتبط شده اند. مسیر طلایی اسکله به خیابان های شهر هم منتقل شده تا عموم را به این جزیره کوچک جذب کند.
کانسپت اسکله شناور توسط زن و شوهری به نام های کریستو و ژان کلود در دهه 70 میلادی برای نمایشگاه های موقت مطرح شد. اما تا حالا هم مشخص نبوده که این دو نفر در مورد کدام دریاچه این طرح مفهومی را ارائه کرده اند، و یا کدام دریاچه برای طرح آنها مناسب تر بوده است. ابتدا طرح اسکله 2000 متری بر روی دریاچه ریو دلا پلاتا آرژانتین در برنامه قرار داشت که از ایده کرستو و ژان کلود الهام گرفته بود، که انجام نپذیرفت. ایده فوق در یک جزیره مصنوعی در توکیو هم مطرح شد که مانند آرژانتین تحقق نیافته است. علت این مخالفت ها جلوگیری از تولید هزینه های زیاد برای یک نمایشگله موقت در سال های گذشته بوده است.
در نوامبر 2009 طرح ژان کلود به تصویب رسید تا اولین کار خود را در ایتالیا اجرا کند. سال 2014 این دو هنرمند و تیم طراحی خود موقعیت مناسبی را در ایتالیا پیدا کردند تا بتوانند رویای خود را تحقق ببخشند. نمایشگاه فقط به مدت 16 روز دایر بوده و پس از اتمام تمام مسیرهای ارتباطی جمع خواهد شد. متریال پل از مواد صنعتی بازیافتی تهیه شده است.
تحریریه معماری آرل
منبع: Designboom.com