سه شنبه های تئاتر: ناگهان پیت حلبی، هویت پروانه های مرده و چسب زخم

به نقل از سایت تیوال
یادداشت کارگردان: آبان ماه سال پیش وقتى تماشاخانه ى استاد انتظامى _ بر خلاف وعده اش _ سالن اجرا را از ما دریغ کرد، همراهى مرکز تئاتر مولوى چاره ساز شد و به پیشنهاد مدیر محترم این مرکز و همکارى عزیزان امور فرهنگى دانشگاه تهران ما مصمم شدیم که " ناگهان پیت حلبى" را در باشگاه دانشجویان که اصولا سالن اجتماعات بود به اجرا برسانیم. هجده پروژکتور و صندلى هاى پله اىِ مولوى را به سالن اجتماعات منتقل کردیم تا گوشه اى از تالار وضعیتى نسبتا تئاترى پیدا کند. اجراهاى ما از دهه ى دوم دى ماه ٩٣ با هنرمندى دوستانم آغاز شد. حمایت تماشاگران از نمایش ما در این سالن ناشناخته به گونه اى بود که ما در هفته ى آخر که همزمان با جشنواره ى تئاتر فجر هم بود، دو اجرایى شدیم و در هر اجرا بیشتر از ظرفیت سالن تماشاگر داشتیم. در چنین وضعیتى به ناچار و به علت برنامه هاى دانشگاه تهران اجراى ما در حالیکه همراهى صمیمانه، تایید و تحسین مردم عزیز و دوستان هنرمندمان را به همراه داشت، متوقف شد. از آن روزها با تصمیم جمعى گروه در پى اجراى دوباره بودیم تا ضمن احترام به مخاطبین عزیزى که موفق به دیدن نمایش ما نشده بودند، ظرفیت اجراهاى " ناگهان پیت حلبى" را نیز کامل کنیم و پروژه را به سرانجامى نیک تر برسانیم.
جستجوى دوباره براى رسیدن به امکان مجدد اجرا، ما را به تماشاخانه ى محترم سنگلج رساند، جاییکه مدیر محترمش با شناختى که از اثر داشت زمانى را براى اجراى دوباره ى ما پیشنهاد کرد ... و ما این روزها مشغول تمرین هستیم تا به امید یارى پروردگار و همراهى شما، به زودى و در آغازین روزهاى سال تازه، میزبان شما مخاطبان عزیز باشیم.
تا یار که را خواهد و میلش به که باشد... باقى بقایتان