بنادر و جزایر خلیج فارس، از دیر زمان مهمترین ایستگاه های دریایی به سبب ارتباط ایران با هند، چین و جنوب منطقه عدن، دریای سرخ و سواحل آفریقا بوده است. این اهمیت امروز به شکل دیگری حفظ شده و در آینده نیز به صورت افزون تر ادامه خواهد داشت.
از اوائل قرن بیستم، نقش بی بدیل نفت در تامین انرژی و حیات اقتصادی تمام جوامع به خصوص کشورهای صنعتی موجب شده است تا عملا همه آحاد بشر در سراسر کره زمین، با خلیج فارس به نحوی پیوند داشته باشند. پیدایش رقبایی همچون حوزه های نفتی آسیای میانه، قفقاز، دریای مازندران، دریای شمال و نظایر آن ها نیز نتوانسته است از میزان حساسیت و اهمیت خلیج فارس بکاهد و در دهه های آینده، باز هم دریای پارس و حوزه آن، کماکان مهمترین منطقه ژئواکونومیک و ژئواستراتژیک جهان خواهد بود.
در این میان استان بوشهر در کناره شمالی خلیج فارس و با بیش از 600 کیلومتر مرز دریایی، از اهمیت نظامی و اقتصادی قابل توجهی برخوردار است و بنادر آن (دیلم، گناوه، ریگ، بوشهر، دلوار، دیر، کنگان، طاهری، عسلویه و ...) و جزایر آن (خارک و خارکو و ...) مراکز دریایی مهم آن را تشکیل می دهند. سواحل استان، از لحاظ ساختاری، ماسه ای و صخره ای اند و رودخانه های چند در این سواحل به خلیج فارس می ریزند. معماری و ساختمان های ساحلی با اقلیم منطقه شکل گرفته و بنادر قدیمی استان مانند بندر مهروبان، سیراف، سی نیز و لیان (ریشهر) قدمت تاریخ این خطه را نشان می دهند.
در هفتاد و هشتمین گفتمان هنر و معماری آقایان دکتر محمدمهدی محمودی، مهندس فریبرز جبارنیا، مهندس شهاب الدین ارفعی و مهندس بهروز مرباغی پیرامون معماری و شهرسازی نوار ساحلی بوشهر سخن خواهند گفت که با نمایش فیلم همراه است.
زمان: چهارشنبه 25 بهمن ماه 1391 ساعت 16 الی 19
مکان: موزه هنرهای دینی امام علی (ع) – خیابان ولیعصر – چهارراه نیایش – بلوار اسفندیار – شماره 35
منبع: انجمن مفاخر معماری ایران