مترجم: نیلوفر محتاط
نورمن فاستر، معمار این فرودگاه محلی رویکرد جدیدی را در معماری این ساختمان اتخاذ کرد. همانطور که میدانیم آقای فاستر به طراحی سازه های بزرگ مقیاس مانند فرودگاههای بزرگ، پل های عظیم و ... شهرت دارد. در این پروژه ایشان رویکرد معماری زمینه گرا را برای طراحی خود اتخاذ کرد.
هر ساله صدها هزار نفر از مردم آفریقا در اثر مالاریا و بیماری سلول داسی شکل جان خود را از دست می دهند زیرا به کمک های پزشکی دسترسی ندارند. زیرساخت های ضعیف حمل و نقل از بزرگترین موانع کمکرسانی است. بسیاری از مردم آفریقا در مناطق دورافتاده و به دور از جاده ها و مسیرهای رفت و آمد زندگی می کنند و تنها یک سوم جمعیت آفریقا در محدوده ی 2 کیلومتری جاده ها زندگی می کنند. با توجه به این شرایط مسیرهای هوایی می توانند نقش پر رنگی در از میان برداشتن این چالش ها داشته باشند. به کمک هواپیماهای بی سرنشین می توان دارو، خون سالم و کمک های اولیه را به مناطق دورافتاده با کمترین هزینه ارسال کرد.
این پروژه شامل طراحی دو خط هوایی است: خط قرمز رنگ: مخصوص حمل کمک های اضطراری، دارو و ... و خط آبی رنگ: مخصوص حمل کالاهای تجاری. در شرایط اضطرار نیز برای حمل کالاهای ضروری خطوط آبی به کمک خطوط قرمز رنگ می آیند. اما در مورد ساختمان این فرودگاه محلی باید گفت که دارای سقفی طاقی شکل و مدولار است که از مصالح بومی مانند آجر و تخته سنگ ساخته شده و دارای قابلیت توسعه در آینده است. به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی و اجتماعی این پروژه در راواندا واقع شده است و ساخت آن از سال 2016 آغاز خواهد شد. تا سال 2020 قرار است سه ساختمان فرودگاهی در سراسر راواندا ساخته شود. بدین ترتیب 44 درصد مساحت این کشور تحت پوشش خطوط هوایی مخصوص هواپیماهای بی سرنشین برای حمل کالا قرار خواهد گرفت. فاستر امیدوار است که با گسترش این سیستم حمل کالا در سراسر آفریقا، هزاران انسان از مرگ نجات پیدا کنند. این پروژه مصداق استفاده ی حداکثری از حداقل امکانات است و تأثیر زیادی در نجات جان انسان ها در آفریقا خواهد داشت.
منبع: INHABITAT
تحریریه ی معماری آرل
هر ساله صدها هزار نفر از مردم آفریقا در اثر مالاریا و بیماری سلول داسی شکل جان خود را از دست می دهند زیرا به کمک های پزشکی دسترسی ندارند. زیرساخت های ضعیف حمل و نقل از بزرگترین موانع کمکرسانی است. بسیاری از مردم آفریقا در مناطق دورافتاده و به دور از جاده ها و مسیرهای رفت و آمد زندگی می کنند و تنها یک سوم جمعیت آفریقا در محدوده ی 2 کیلومتری جاده ها زندگی می کنند. با توجه به این شرایط مسیرهای هوایی می توانند نقش پر رنگی در از میان برداشتن این چالش ها داشته باشند. به کمک هواپیماهای بی سرنشین می توان دارو، خون سالم و کمک های اولیه را به مناطق دورافتاده با کمترین هزینه ارسال کرد.
این پروژه شامل طراحی دو خط هوایی است: خط قرمز رنگ: مخصوص حمل کمک های اضطراری، دارو و ... و خط آبی رنگ: مخصوص حمل کالاهای تجاری. در شرایط اضطرار نیز برای حمل کالاهای ضروری خطوط آبی به کمک خطوط قرمز رنگ می آیند. اما در مورد ساختمان این فرودگاه محلی باید گفت که دارای سقفی طاقی شکل و مدولار است که از مصالح بومی مانند آجر و تخته سنگ ساخته شده و دارای قابلیت توسعه در آینده است. به دلیل موقعیت خاص جغرافیایی و اجتماعی این پروژه در راواندا واقع شده است و ساخت آن از سال 2016 آغاز خواهد شد. تا سال 2020 قرار است سه ساختمان فرودگاهی در سراسر راواندا ساخته شود. بدین ترتیب 44 درصد مساحت این کشور تحت پوشش خطوط هوایی مخصوص هواپیماهای بی سرنشین برای حمل کالا قرار خواهد گرفت. فاستر امیدوار است که با گسترش این سیستم حمل کالا در سراسر آفریقا، هزاران انسان از مرگ نجات پیدا کنند. این پروژه مصداق استفاده ی حداکثری از حداقل امکانات است و تأثیر زیادی در نجات جان انسان ها در آفریقا خواهد داشت.
منبع: INHABITAT
تحریریه ی معماری آرل