مترجم: نیلوفر محتاط
در سال 1603، شهر Edo (توکیوی امروزی) پایتخت ژاپن شد در آن زمان برای محافظت ساختمان های مسکونی و اداری شهر دژی مستحکم به دور آنها کشیدند. شهر نیز به گرد این ساختمان های مدرن شکل گرفت و به تدریج شبکه ای از خیابان ها و کانال ها برای اتصال بخش های مختلف در سطح شهر ایجاد شد. تا سال 1700 میلادی جمعیت شهر به یک میلیون نفر رسیده بود. کمبود فضای مسکونی در این زمان باعث شد تا ساختمان ها در دو طبقه یا بیشتر بر روی سکوهای سنگی ساخته شوند.
در معماری سنتی و بومی ژاپن دو نوع خانه وجود دارد: Machiya به خانه های سنتی و شهری ژاپن اتلاق می شود و Minka به خانه های سنتی روستایی ژاپن گفته می شود. هر چند که خانه های سنتی Machiya از دوره ی معماری Heian ساخته می شدند اما معماری آن ها در این دوره اصلاح شد. این خانه ها معمولاً در قطعه زمین هایی با عرض کم و عمق زیاد در مجاورت خیابان ساخته می شدند. عرض زمین آن ها بستگی به استطاعت مالی صاحب خانه داشت. در طبقه ی همکف معمولاً مغازه یا کارگاهی قرار می گرفت و سقف این خانه ها به جای کاهگل با سفال پوشانده می شد. برای حفاظت این خانه ها در برابر آتشسوزی تیرهای چوبی آشکار را با گچ می پوشاندند. در این دوران خانه های مربوط به افراد متمول دارای معماری مجلل و خودنما بود از میان این خانه ها می توان به Kamiyashikiو Ōzone Shimoyashiki اشاره کرد.
در معماری سنتی و بومی ژاپن دو نوع خانه وجود دارد: Machiya به خانه های سنتی و شهری ژاپن اتلاق می شود و Minka به خانه های سنتی روستایی ژاپن گفته می شود. هر چند که خانه های سنتی Machiya از دوره ی معماری Heian ساخته می شدند اما معماری آن ها در این دوره اصلاح شد. این خانه ها معمولاً در قطعه زمین هایی با عرض کم و عمق زیاد در مجاورت خیابان ساخته می شدند. عرض زمین آن ها بستگی به استطاعت مالی صاحب خانه داشت. در طبقه ی همکف معمولاً مغازه یا کارگاهی قرار می گرفت و سقف این خانه ها به جای کاهگل با سفال پوشانده می شد. برای حفاظت این خانه ها در برابر آتشسوزی تیرهای چوبی آشکار را با گچ می پوشاندند. در این دوران خانه های مربوط به افراد متمول دارای معماری مجلل و خودنما بود از میان این خانه ها می توان به Kamiyashikiو Ōzone Shimoyashiki اشاره کرد.
ویلای مسکونی Matsudaira (دیوارهای گفته شده در این تصویر دیده می شوند)
سبک Machiya
سبک Machiya
خانه ی Ōzone Shimoyashiki
خانه ی Ōzone Shimoyashiki
در سال 1657 آتشسوزی ویران کننده ای در شهر edo (توکیوی امروزی) رخ داد. در اثر این آتشسوزی، شهر به شدت آسیب دید. وقوع این آتشسوزی به این شهر به شدت آسیب رساند و باعث بروز نقطه ی عطفی در طراحی شهری شد. برای جلوگیری از گسترش آتش، در کنار مسیر رودخانه های شهر دیوارهای سنگی کشیده شد. در طول زمان به تدریج انبارهایی جایگزین این دیوارها شدند. از این انبارها هم برای سد آتش و هم ذخیره ی کالاهایی که از کانال رودخانه عبور می کردند استفاده می شد. سازه ی چوبی این انبارها با گچ و خاک پوشانده شده بود. ژاپنی ها به دلیل زلزله خیز بودن کشورشان از مصالح بنایی مانند سنگ و آجر به هیچ وجه استفاده نمی کردند. دیوارهای خارجی انبارها و خانه های Machiya بعدها سیاه رنگ آمیزی شد. این رنگ سیاه با اضافه کردن جوهر هندی به آهک سوخته و پوسته های خرد شده ی صدف به دست می آمد.
رنگ آمیزی(با رنگ سیاه)نمای خارجی خانه های Machiyaا
Katsuraکاخ
Shugaku-in ویلای سلطنتی
Shugaku-in ویلای سلطنتی
برای مطالعه ی قسمت های اول تا پنجم معماری ژاپن لطفاً لینک های زیر را مشاهده کنید:
منبع: Wilipedia
تحریریه ی معماری آرل