مترجم: نیلوفر محتاط
معماران: مایکل گریوز و همکاران
موقعیت: دنور، آمریکا
معماری پست مدرن این ساختمان با الهام از منحنی های فرم های کلاسیک ایجاد شده است. پروژه طرحی الحاقی است که به موزه ی دنور اضافه شده و توسط مایکل گریوز طراحی شده است. مایکل گریوز از معماران معروف پست مدرن است که در سال 1990 مسئول طراحی بخش الحاقی کتابخانه ی دنور شد. وی در انتخاب مصالح و رنگ ساختمان سعی کرد که از ساختمان های قدیمی الهام بگیرد.
کتابخانه ی مرکزی دنور هشتمین کتابخانه ی بزرگ ایالات متحده است و سالانه یک میلیون نفر از آن بازدید می کنند. این ساختمان در مجاورت موزه ی هنر دنیل لیبسکیند قرار دارد. اصل ساختمان در سال 1956 توسط بروهام هیت طراحی شد. طرح الحاقی در سال 1996 به ساختمان اصلی اضافه شد به گونه ای که باعث حفظ هویت بنای اصلی شود. بنای الحاقی شامل آتریومی سه طبقه است که به عنوان نقطه ی کانونی طرح و ورودی اصلی بازدید کنندگان ایفای نقش می کند. در طراحی داخلی از زیبایی دکوراتیو چوب بهره گرفته شده است.
استفاده از ستون های انتزاعی، طاق و نقاشی های رنگارنگ در سالن مطالعه باعث ایجاد محیطی جالب و سرگرم کننده شده و از خشکی و جدی بودن فضا کاسته است. کتابخانه ی مرکزی دنور عملکردی فراتر از کتابخانه دارد و با داشتن فضاهایی از قبیل کافه، موزه و اتاقهای ملاقات به فضایی جمعی در مرکز شهر تبدیل شده است.
منبع: archdaily.com
تحریریه ی معماری آرل
موقعیت: دنور، آمریکا
معماری پست مدرن این ساختمان با الهام از منحنی های فرم های کلاسیک ایجاد شده است. پروژه طرحی الحاقی است که به موزه ی دنور اضافه شده و توسط مایکل گریوز طراحی شده است. مایکل گریوز از معماران معروف پست مدرن است که در سال 1990 مسئول طراحی بخش الحاقی کتابخانه ی دنور شد. وی در انتخاب مصالح و رنگ ساختمان سعی کرد که از ساختمان های قدیمی الهام بگیرد.
کتابخانه ی مرکزی دنور هشتمین کتابخانه ی بزرگ ایالات متحده است و سالانه یک میلیون نفر از آن بازدید می کنند. این ساختمان در مجاورت موزه ی هنر دنیل لیبسکیند قرار دارد. اصل ساختمان در سال 1956 توسط بروهام هیت طراحی شد. طرح الحاقی در سال 1996 به ساختمان اصلی اضافه شد به گونه ای که باعث حفظ هویت بنای اصلی شود. بنای الحاقی شامل آتریومی سه طبقه است که به عنوان نقطه ی کانونی طرح و ورودی اصلی بازدید کنندگان ایفای نقش می کند. در طراحی داخلی از زیبایی دکوراتیو چوب بهره گرفته شده است.
استفاده از ستون های انتزاعی، طاق و نقاشی های رنگارنگ در سالن مطالعه باعث ایجاد محیطی جالب و سرگرم کننده شده و از خشکی و جدی بودن فضا کاسته است. کتابخانه ی مرکزی دنور عملکردی فراتر از کتابخانه دارد و با داشتن فضاهایی از قبیل کافه، موزه و اتاقهای ملاقات به فضایی جمعی در مرکز شهر تبدیل شده است.
منبع: archdaily.com
تحریریه ی معماری آرل