هم اندیشی "معماری و ایدئولوژی"



هر جامعه ای با هر سیستمی که اداره می شود و هر نوع ایدئولوژی که بر آن حاکم باشد، دارای اهداف و آرمان های خاص خود است و به این ترتیب، فرهنگ آن مجموع تمام توانائی ها و وسائلی است که در خدمت این اهداف قرار می گیرد و وظیفه اش نمایش این ایده های ذهنی است. در فرایند این استحاله، هنر و معماری نقشی اساسی به عهده دارند. هر بنائی به عنوان جزئی از فرهنگ معماری، یک اندیشه ذهنی را از طریق فرم ظاهری خود عینیت می بخشد و نمودی خواهد بود برای سنجش این فرهنگ و به عبارت دیگر هر بنا، یک شاهد فرهنگی است، چه به مفهوم خوب و چه به مفهوم بد آن.



ایدئولوژی در خود، ساز و کار تبدیل و دگرگونی را می آفریند و همواره چنان عمل می کند که بتواند همه چیز را به طور کامل طبیعی جلوه دهد، اما هنگامی که در یک اثر هنری و معمارانه به کار می رود، تمامی تناقض های درونی اش آشکار می گردد. معماری به ما، امکان آن را می دهد که ایدئولوژی را ببینیم و مناسبات متقابل معماری و ایدئولوژی را مورد نقد قرار دهیم. معماری صرفا یک بیانگر ساده ایدئولوژی نیست و در جایگاهی میان دانش و ایدئولوژی قرار دارد و اگر بتواند از آن فاصله بگیرد، قادر به حفظ جایگاه علمی خود خواهد بود. هنر معماری نظمی معنوی است که در ساختمان ها تجسم یافته و با ایدئولوژی که معمولا بیان واژگونه ای از واقعیت است، همواره دچار چالش و تضاد است. با تغییر نسبت بین ایدئولوژی، دانش و هنر، سبک نیز تغییر می کند و تعادلی میان خواسته های فردی و خواسته های اجتماعی پدید می آورد. هر سبک جدید به مرور از دل سبک های پیشین زاده می شود، دلیل این دگرگونی می تواند، تغییر تکنیک های ساختمانی، مواد و مصالح، دانش فکری و سرانجام جهان بینی باشد که معماران را مجبور می کند تا فرم های جدید بیافرینند. در قرن نوزدهم با وقوع انقلاب صنعتی و ورود فنون جدید به حوزه معماری، تفکر عقلانی آن چنان توسعه یافت که عرصه را برای سایر رویکردها تنگ کرد، سال های دهه 1920، تحت تاثیر امتیازات فنی و کیفیت های فوق العاده زیباشناختی در صنایع، معماران در رقابتی شدید، طرح هایی فراتر از جوابگوئی به احتیاجات علمی ارائه دادند و سرانجام، دهه 1960 با پشت کردن به تکنیک مطلق و تبری از فن زدگی، شاهد نا آرامی هایی است که نه تنها به ایجاد جنبش های سیاسی – اجتماعی منجر شد، بلکه موجی نیز علیه عقل گرایی و مخالفت با بی توجهی به احساسات بوجود آمد. نتیجه منطقی آن، مخالفت ها علیه سیستم ارزشیابی ایدئولوژیک موجود و تغییر جهت کلی در معماری بود.


در هفتاد و ششمین گفتمان هنر و معماری پیرامون معماری و ایدئولوژی، خانم ها دکتر گیتی اعتماد و مهندس ساناز افتخارزاده و آقایان دکتر داریوش زمانی و مهندس کورش دیباج طباطبایی حضور دارند که با نمایش فیلم همراه است.

زمان: چهارشنبه 11 بهمن ماه 1391 ساعت 16 الی 19

مکان: موزه هنرهای دینی امام علی (ع) – خیابان ولیعصر – چهارراه نیایش – بلوار اسفندیار – شماره 35


لینک مستقیم : https://www.arel.ir/fa/News-View-282.html