آلوارو سیزا، استاد المان های معماری در پس طرح اصلی


مترجم: مهرداد نجیب زاده
آلوارو یواخیم ملو سیزا ویرا در سال 1933 در متوزینو در نزدیکی پورتوی پرتغال به دنیا آمد. هنگامی که او در سال های 1949 تا 1955 درمدرسه هنرهای زیبای پورتو به تحصیل می پرداخت، اولین طرحش در سال 1954 ساخته شد. سیزا از سال 1955 تا 1958 با معماری به نام فرناندو تاوورا همکاری کرد. او در سال های 1966 تا 1969 در مدرسه معماری پورتو به تدریس پرداخت و در سال 1976 به عنوان استادیار سازه این دانشگاه منصوب شد. سیزا به عنوان استاد مدعو در موسسه فدرال تکنولوژی سوئیس، دانشگاه پنسیلوانیا، مدرسه لوس آندس بوگوتا و مدرسه عالی طراحی دانشگاه هاروارد (به عنوان دستیار کنزو تانگه)فعالیت کرد.

بنیاد معماری Every Design عنوان کرده: کارهای سیزا یک تلاش جدی برای خلق یک لحظه قدرتمند و مقاوم مثل بتن، با تفاوت های ظریف و منحصربه فرد خود است. او بهترین معمار در زمینه ی تلفیق مسایل گوناگون است. بارزترین خصیصه ی آلوار سیزا استادی او در پرداخت و اجرای معماری در زمینه هایی است که ظاهراً غیرممکن هستند. وی با مهارت مطالعاتش مکان را به فرم های مجسمه گونه که قابل پیش بینی و عادی نیستند، بدل می کند. سیزا یکی از اولین و بزرگ ترین معمارانی است که المان های کارهایش، به بافت و شکل اصلی برتری دارند، و طرح های وی همیشه با یک فضای الهام شده از المان های هنری تلفیق شده است. آثار سیزا حس تازگی و آزادی را در دیگران به وجود می آورد. در معماری وی، تنها چیزی که که او را به واهمه وا می دارد، خطر انقراض است.

آلوارو سیزا از جمله معمارانی بوده که هنوز تدریس را در برنامه کاری خود قرار داده است. او به عنوان مدرس میهمان در بسیاری از دانشگاه های ایالات متحده، آرژانتین، کلمبیا، اسپانیا، آلمان، فرانسه، فرانسه، نروژ، هلند، سوئیس، اتریش، و انگلستان تدریس کرده، و در همایش های بسیاری شرکت کرده است. در سال های اخیر افتخارات متعددی از بنیادها و موسسات در اروپا دریافت کرده است. از جمله مدال طلای بنیاد آلوارو آلتو در سال 1988، و جایزه مشهور میس وندرو مربوط به بانک بورخس و ایرمائو پرتغال در سال 1986.

پس از انقلاب کشور پرتغال در سال 1977، مسئولان دولت، آلوارو سیزا را برای طراحی پروژه شهرسازی و برنامه نوسازی شهرهای حومه مراکز اصلی انتخاب کردند. بر نامه های اصلی این پروژه، طراحی و ساخت بیش از 1200 خانه کوچک و کم هزینه که دارای یک طبقه، تا حداکثر دو طبقه بوده است، که عرصه حیاط برای تمام خانه ها در نظر گرفته شده است.

در ادامه با برخی پروژه های وی آشنا می شویم:


1. خانه چای بوا نووا (1963)


2.موزه هنر گالیسیایی (1964)






3. Quinto da malagueira - 1997


4. 1994-کتابخانه Alveiro






5.دانشکده معماری (1995)


6.کلیسای ماکرو کاواناسس (1996)






7. گالری سرپنتین (2005)






8. مجموعه ورزشی لیوبرگات (2005)








9. خانه آرماندو پاسوس (2005)






10. ساختمان بنیاد کامارگو (2008)








تحریریه معماری آرل
منبع: alvarosizavieira.com

لینک مستقیم : https://www.arel.ir/fa/News-View-2665.html