مترجم: نغمه مقصود
این پروژه که پایان نامه دوره لیسانس وطراحی شده به وسیله Camden Wade می باشد، با عنوان نفوذ در فضای شهری نامگذاری شده است، طرحی نظری و نوآورانه که روش های معمول و همیشگی در طراحی برجها را با استفاده از شیوه طراحی متمرکز در جنوب شهر هیوستن به چالش می گیرد. درمنطقه جنوب شهر، جایی که کاستی هایی در قانون شکل گیری و منطقه بندی در آن مشهود است، شیوه تفکری نوین و بزرگ نمایی آن در زمینه خودگردانی در آسمان خراش ها و فضاهای اداری آن ایجاد می کند، این روش طراحی، نمونه ای از گذاراست، گذار از جامعیت به سمت تکنولوژی.
با تحقیق درچگونگی سودمندی یک برج برای محیط و اطرافش، در مقیاس بزرگ، مقیاس معماری ومهمتر از همه، مقیاس قابل درک انسانی، این منافع آشکار می گردند. این روش طراحی از معایب و محدودیت ها با ایجاد پیوندی مابین محیط اطراف با برج، عبور می کند و با برنامه ریزی دقیق و متعادل هم در بخش های خصوصی و عمومی، 3 بعد هندسی و چگونگی نحوه ادغام آنها، محیط را به سوی سبک زندگی قابل درکی متمایل می سازد. به جای برجهای مرسوم که از ابتدا خصوصی و محدود شده اند، این ایده، محیطی پیشنهاد می دهد که با تشویق و پرورش اثر متقابل، گسترش درحوزه دسترسی به خیابان را افزایش می دهد، دستیابی به تجربه تغییر ارتفاع و اوج گرفتن با رمپ های شهری و دسترسی به فضای سبزی بر فراز 300 پایی.
این ایده طراحی، مرکز تجمعی برای منطقه خلق می کند، جایی که به حوزه عمومی این اجازه را می دهد که با طبقه اصلی شهر و به سبب ارتباط قدرتمندی در دسترسی غیر همسطح در زیرزمین به زندگی خیابانی که هنوز وجود ندارد بپیوندد و در آخر به سمت آسمان اوج گیرد، گردشگاهی بر فراز آسمان.
برجها با نفوذ در شهر و برنامه ریزی مجدد شهر با استفاده از تیپولوژی مطرود جداسازی گروههای بهره بردار و تفکیک آنها از زمینه اصلی اطراف، باعث ارزشمندی مجدد منطقه می شوند و در عمل تضاد هارا وحدت می بخشد و محیط اطراف جنوب شهر هیوستن را متحد می کند.
با تحقیق درچگونگی سودمندی یک برج برای محیط و اطرافش، در مقیاس بزرگ، مقیاس معماری ومهمتر از همه، مقیاس قابل درک انسانی، این منافع آشکار می گردند. این روش طراحی از معایب و محدودیت ها با ایجاد پیوندی مابین محیط اطراف با برج، عبور می کند و با برنامه ریزی دقیق و متعادل هم در بخش های خصوصی و عمومی، 3 بعد هندسی و چگونگی نحوه ادغام آنها، محیط را به سوی سبک زندگی قابل درکی متمایل می سازد. به جای برجهای مرسوم که از ابتدا خصوصی و محدود شده اند، این ایده، محیطی پیشنهاد می دهد که با تشویق و پرورش اثر متقابل، گسترش درحوزه دسترسی به خیابان را افزایش می دهد، دستیابی به تجربه تغییر ارتفاع و اوج گرفتن با رمپ های شهری و دسترسی به فضای سبزی بر فراز 300 پایی.
این ایده طراحی، مرکز تجمعی برای منطقه خلق می کند، جایی که به حوزه عمومی این اجازه را می دهد که با طبقه اصلی شهر و به سبب ارتباط قدرتمندی در دسترسی غیر همسطح در زیرزمین به زندگی خیابانی که هنوز وجود ندارد بپیوندد و در آخر به سمت آسمان اوج گیرد، گردشگاهی بر فراز آسمان.
برجها با نفوذ در شهر و برنامه ریزی مجدد شهر با استفاده از تیپولوژی مطرود جداسازی گروههای بهره بردار و تفکیک آنها از زمینه اصلی اطراف، باعث ارزشمندی مجدد منطقه می شوند و در عمل تضاد هارا وحدت می بخشد و محیط اطراف جنوب شهر هیوستن را متحد می کند.