این موزه با نام Sonorous Museum یا به اصطلاح موزه پرطنین در سال 2014 با معماری شرکت ADEPT در کپنهاگ در کشور دانمارک ساخته شده است. به تازگی این موزه ملی دانمارک مجددا با مجموعه ای گسترده از ابزارهای تاریخی موسیقی به نمایش درآورده شده است که این کار توسط معمار مشهور دانمارکی به نام Vilhelm Lauritzen انجام شد. این ساختمان مدرنیست زیبا از سال 1950 نوسازی گسترده ای را داشته است.
در همکاری نزدیک با معماران Creo و مهندسان Niras، شرکت ADEPT کانسپت و تحقق طراحی موزه را که شامل چهار فضای صوتی با ظرافت بالا به عنوان بخشی از برنامه آموزشی این مجموعه پشت سر گذاشته است.
The Radio House، از جمله موزه ملی موسیقی و چهار فضای صوتی "موزه پر طنین"، با احترام فراوان به ساختمان اصلی بازسازی شده است، این نشان دهنده یک رویکرد کلاسیک است که مقاصد طرح اصلی را، در کنار اضافه کردن زندگی و مدرنیته معاصر به آن حفظ کرده است.
معماری منحصر بفرد Radio House، منعکس کننده جهان فضایی از Vilhelm Lauritzen می باشد، که الهام بخش اصلی در طول فرآیند نوسازی شده است. همه چیز، از شفافیت طراحی نمایشگاه در بازی با رنگ ها، الگوها و ریتم ها در دیوارهای آکوستیک در موزه " Sonoruous Museum"، تفسیری مدرن از عناصر و اشکال معماری و جزییات ساختمان های Vilhelm Lauritzen می باشد.
طراحی این نمایشگاه در سراسر حرکت فیزیکی بازدیدکنندگان در طول تاریخ موسیقی، یک جنبش ارتباطی در یک تعادل ظریف بین اشیا به نمایش گذاشته و ابزار، تصاویر گرافیکی و ایستگاه هایی برای گوش دادن بازدیدکنندگان به موسیقی در موزه می باشد. تناوب طراحی بین پنجره های شیشه ای در ساخت ابزارهای ظاهری شناور در هوا و تابلوهای گسترش یافته برای نشان دادن ابزارهای بزرگتر می باشد.
موزه Sonorous Museum دارای چهار استودیوی تنظیم صدا در یک گروه ابزاری خاص می باشد که شامل سازهای رشته ای، برنجی، کوبه ای و ترکیبی می باشد. چهار فضا به عنوان کلاس های آموزشی تعاملی به منظور ارائه کلاس های مدرسه دیداری با تجربه علمی از ابزار موسیقی کلاسیک و روح صدای آنها طراحی شده است.
این چهار فضا به عنوان تغییرات مکانی با موضوعی مشابه با زیبایی شناسی طراحی شده اند. هر یک از فضاها با روکش های چوبی پوشانده شده، و به گونه ای طراحی شده اند که برای دیدار و ایجاد تنظیمات صوتی بهینه برای یک گروه ابزاری خاص می باشد. از تیغه های عمودی از فضای کوبه ای، کاست های به ظاهر ارتعاشی برای رشته های به وضوح از فضای برنجی، چهار فضای خارج از غرفه به عنوان فضاهای کلاسیکی مدرن و در عین حال بسیار معاصر در بیان آنها، به عنوان ادامه ای ساده و دقیق در فهرست قطعه های اصلی Vilhelm Lauritzen در نظر گرفته شده است.
|
|
|
|
|
تحریریه معماری آرل
نویسنده : الهام زمانی
منبع : archdaily