مترجم: مهرداد نجیب زاده
طراحی فرودگاه بین المللی مکزیکو سیتی، رقابت شدیدی را بین سه گروه معماری فاستر+ شرکاء، FR-EE (فرناندو رومرو)، و گروه طراحی معماری هلند به وجود آورده است. این پروژه در حدود 555 هزار متر مربع می باشد که بزرگ ترین متراژ برای طراحی یک فرودگاه به شمار می رود. تصور اجرای این پروژه توسط گروه معماری فاستر + شرکاء بسیار هیجان انگیز و فوق العاده است. طراحی فرودگاه و ترمینال مجموعه، از ویژگی های کارهای فاستر می باشد. سازه سبک و پیشرفته با نگرش به معماری هایتک، از خصوصیات کار وی به شمار می رود. این پروژه اوایل سال آینده کلید می خورد و انتظار می رود تا سال 2018 به اتمام برسد.
این طرح جهت نوآوری فرودگاهی می باشد که در سال 1990 ساخته شده است. طرح قبلی به عنوان یک تکفر جدید در زمانه خود به حساب می آمده و بسیاری از فرودگاه ها طرح خود را از مدل قبلی همین فرودگاه به وجود می آوردند. با توجه به نگرش گذشته در طراحی سال 90 این فرودگاه، گروه معماری فاستر طرح خود را قابل انعطاف، و با خصوصیات آینده نگر ارائه کرده اند.مسولان شهر مکزیکو، سرمایه عزیمی را برای طراحی فرودگاه خود اختصاص دادند تا ابتکار عمل، خصوصیات اجتماعی و فرهنگی و اقتصادی را افزایش دهند. این طرح به عنوان بزرگ ترین و پیشرفته ترین فرودگاهی به شمار می رود که نورمن فاستر آن را طراحی کرده است. طرح فرودگاه کویت فاستر، در مقایسه با طرح مکزیکو بسیار کوچکتر و محدودتر می باشد.
خصوصیات معماری پایدار در سرتاسر پروژه به کار رفته تا میزان جذب انرژی طبیعی و مصرف کمتر انرژی های فسیلی به حداکثر ممکن برسد.طرح فاصله مناسب و کم منطقه پیاده روی مسافران تا ترمینال های مورد نظر به خوبی در این فرودگاه رعایت شده است.ضعفی که در طرح فرودگاه کویت فاستر کاملاً به چشم می آمد و مسیر ترمینال ها و ورود مسافرین را زیاد کرده بود که باعث خستگی مراجعه کنندگان میشد. در این طرح احتیاجی به مترو یا گذرهای زیرزمینی نمی باشد و می توان به صورت مستقیم در فضای مرکزی و پرنور لابی اصلی قرار گرفت. پیش بینی های لازم برای پوشش 2028 مسافر در ترمینال این فرودگاه به عمل آمده است.
منبع: arch2o.com & designboom.com