"شکل گیری به روش روکوکو" ، عنوان یک پروژه طراحی است که توسط "مایکل رویر" در دانشگاه پنسیلوانیا انجام شده است. ایده اصلی ،استفاده از تکنیک ها و روش های جدید، مانند تجمیع و تغییر، با هدف بازبینی محدودیت های معماری در گذشته بود.تکنیک های کامپیوتری جدید ،امکان استفاده از ترکیب های متقارن را به سهولت در اختیار ما قرار می دهند، ترکیب هایی که در گذشته توسط معدود افرادی قابل دستیابی بود.
شاکله پروژه، ایده در هم آمیختن تقارن در عین بی تقارنی با وام گیری از مفهوم تزیینات است.
بازبینی مشکلات معماری گذشته در قرن 18 میلادی، محدودیت های تکنیکی زمان خود را ازجهات مختلف نمایان می سازد و راهبردی نوین برای نیازهایی همچون نما، به عنوان بخشی از تزئینات، و ارتباط آن با تقارن و یا عدم تقارن بنا، ارائه می دهد.
صنعت بکار رفته در سبک معماری باروک و روکوکو، راه حلی به خصوص جهت مرتفع کردن اینگونه محدودیت هاست. کیفیت بدست آمده در این ساخته ها، حاصل گردآوری صحیح اجزا برای خلق یک فضا است.تقارن در این پروژه ها برای ایجاد تعادل و موازنه و غلبه بر کمبود های تکنیکی موجود در گذشته به کار رفته است.
این داستانی است که ناخواسته در ساختمانهایی که با مشکلات تکنیکی ساخت روبرو هستند، اتفاق می افتد و به مسائل تاریخی تقارن و عدم تقارن در معماری های سبک باروک و روکوکو باز می گردد.
تحریریه معماری آرل
مترجم: نغمه مقصود
منبع: EVOLO.US