درگزارش هایی که طی سالهای اخیر درباره چگونگی طرح و اجرای این برج های ایران منتشر شده ، اسامی افراد و شرکت های مختلفی به چشم می خورد که به خصوص در بخش طراحی معماری کاملا متغیر و متناقض است. یکی از مطرح ترین چهره ها شخصیتی است که اساسا سابقه طراحی (لااقل دراین مقیاس) ندارد و به اصطلاح تنها "اهل نظر" است. چهره دیگر، بیشتر سابقه فعالیت های آموزشی و مدیریت اداری دارد و در مورد تنها اثر قابل اعتنایی که طراحی آن به ایشان نسبت داده می شود، چند معمار دیگر نیز ادعای مشابهی دارند!
طرح اینگونه ادعا ها و تبلیغات خلاف واقع متاسفانه پدیده تازه ای نیست؛ شاید اولین نمونه اش "برج میلاد"ِ دیگری است که سالها پیش به عنوان طرحی نو و ابتکاری از مهندسی ایرانی در حاشیه میدان آرژانتین به هوا رفت و اندکی بعد مشخص گردید که کپی معیوب و ریز مقیاسی از ساختمان (One Liberty Place) است که در سال 1987 در ایالت فیلادلفیای امریکا ساخته شده است! مورد دیگر ساختمان "ترمینال فرودگاه بین المللی امام خمینی" است که اثرآرشیتکتی به نام Paul Andreu ازشرکت ADP فرانسه است و مع الاسف تبلیغات داخلی معماری ایرانی را به عنوان طراح آن معرفی می کند!
ظاهرا بعضی ها میان "جامعه مهندسی کشور" و"دسته کورها " فرق چندانی قائل نیستند! و اصرار دارند این "نهضت لاف ملی" را همچنان ادامه دهند؛ (شاید) تازه ترین دستاورد این نهضت، پل جوادیه است که به عنوان یک مسئولیت ملی/ مذهبی(!؟) همه موظفیم آنرا اثری کاملا نو، ابتکاری، بی نظیر و خلاصه به عنوان بهترین پل در"بهترین خاورمیانه" بپذیریم! حال آنکه متاسفانه این مایه غرور ملی هم نیست مگر "قرائت فولادی!" نصفه نیمه ای از پل بتنی La Barqueta برروی رودخانه Guadalquivir در اسپانیا!
پل جوادیه - تهران
پل La Barqueta - اسپانیا
حال این سوال در ذهن خوانندگان ایجاد می شود که چرا برای پلی با اینچنین ویژگیهای استراتژیک و محاسنی و با آن همه هزینه که از جیب شهروندان خرج می شود و به قول مدیران شهرداری ؛ پلی که قرار است نماد مدیریت شهری تهران باشد ، از ایده و خلاقیت معماران و طراحان کشورمان استفاده نشده است ؟
آیا دانشگاه ها و مراکز آموزشی در کشور ناتوان از تربیت معمارانی هستند که بتوانند طراحی کنند؟
آیا کم هستند اساتیدی که در دانشگاه های داخلی و دانشگاه های بین المللی به تربیت دانشجویان مشغولند ؟
منبع : معماری نیوز ، آرل
طرح اینگونه ادعا ها و تبلیغات خلاف واقع متاسفانه پدیده تازه ای نیست؛ شاید اولین نمونه اش "برج میلاد"ِ دیگری است که سالها پیش به عنوان طرحی نو و ابتکاری از مهندسی ایرانی در حاشیه میدان آرژانتین به هوا رفت و اندکی بعد مشخص گردید که کپی معیوب و ریز مقیاسی از ساختمان (One Liberty Place) است که در سال 1987 در ایالت فیلادلفیای امریکا ساخته شده است! مورد دیگر ساختمان "ترمینال فرودگاه بین المللی امام خمینی" است که اثرآرشیتکتی به نام Paul Andreu ازشرکت ADP فرانسه است و مع الاسف تبلیغات داخلی معماری ایرانی را به عنوان طراح آن معرفی می کند!
ظاهرا بعضی ها میان "جامعه مهندسی کشور" و"دسته کورها " فرق چندانی قائل نیستند! و اصرار دارند این "نهضت لاف ملی" را همچنان ادامه دهند؛ (شاید) تازه ترین دستاورد این نهضت، پل جوادیه است که به عنوان یک مسئولیت ملی/ مذهبی(!؟) همه موظفیم آنرا اثری کاملا نو، ابتکاری، بی نظیر و خلاصه به عنوان بهترین پل در"بهترین خاورمیانه" بپذیریم! حال آنکه متاسفانه این مایه غرور ملی هم نیست مگر "قرائت فولادی!" نصفه نیمه ای از پل بتنی La Barqueta برروی رودخانه Guadalquivir در اسپانیا!
پل جوادیه - تهران
پل La Barqueta - اسپانیا
حال این سوال در ذهن خوانندگان ایجاد می شود که چرا برای پلی با اینچنین ویژگیهای استراتژیک و محاسنی و با آن همه هزینه که از جیب شهروندان خرج می شود و به قول مدیران شهرداری ؛ پلی که قرار است نماد مدیریت شهری تهران باشد ، از ایده و خلاقیت معماران و طراحان کشورمان استفاده نشده است ؟
آیا دانشگاه ها و مراکز آموزشی در کشور ناتوان از تربیت معمارانی هستند که بتوانند طراحی کنند؟
آیا کم هستند اساتیدی که در دانشگاه های داخلی و دانشگاه های بین المللی به تربیت دانشجویان مشغولند ؟
منبع : معماری نیوز ، آرل