تحریریه معماری آرل
این نوارهای آلومینیومی، به عنوان جدا کننده ی خیابان، در منطقه ی بروکلین شهر نیویورک استفاده شده اند. هنرمند این کار، امیلی ویسکف،طراح معروف است که سعی در الهام نکته ای به شهروندان بوسیله ی این المان شهری دارد.این باند جدا کننده در حدود 140 متر طول و ارتفاع آن در نقاطی از مسیر به 2 متر هم می رسد. این نوار زرد رنگ آلومینیومی، به عمد در یکی از خیابان های شلوغ بروکلین نصب شده است تا توجه افراد زیادی را به خود جلب کند. چرا دونوار؟ چرا زرد؟ چرا این همه پیچ و تاب؟ چرا این همه صعود و نزول؟
اینها سوالاتی است که در ذهن بینندگان این طرح نقش می بندد و طبیعتا هرکسی برای سوالات ذهن خود، جوابهای خود را دارد و شاید طراح، قصد به فکر فرو بردن بییندگان این اثر را دارد. مهم این نیست که بیینده، مقصود طراح از این طراحی را متوجه شود، مهم این است که بیینده با دیدن این دو نوار و با پیچ و تاب هایش، ناخود آگاه دقایقی به فکر فرو می رود و این دو نوار، می توانند با مسایل مهم زندگی بیینده ارتباط برقرار کرده و شاید جوابی برای سوالهای همیشگی زندگی بیینده باشند. شاید!
و شاید هم ادامه ی افکار ذهن مغشوش بیننده باشند.شاید!
