اگر معمار هستید با چالش های تحصیل و کار در زمینه معماری از زمان دانشجویی آشنا هستید ساعت های طولانی کار در زمان تحویل پروژه ها و کم خوابی یا گذراندن تایم های طولانی در استودیو های معماری در شارت های کاری،خوردن قهوه و میزان کافئین بیش از حد و یا استرس ها و فشارهای کاری ، کمال گرایی ، ماهیت رقابتی و نیاز به دقت و توجه به جزئیات مواردی است که قطعا در صورت عدم کنترل ، خستگی جسمی و روانی را در پی دارد.
بنابراین ضروری است که دانشجویان و معماران حرفه ای حتما از خود مراقبت کنند زیرا هیچ پروژه ای ارزش فدا کردن سلامتی فرد را ندارد اگر از دسته افراد خلاق و باهوش و علاقه مند به معماری هستید برای تقویت سلامتی و بهره وری در استودیوی معماری دست به کار شوید برای اینکه بتوانید اینکار را سال ها دنبال کنید با آرل همراه باشید....

طراحی تجربه کاربری بیش از هر چیز به ذکاوت فنی و شناختی عمیق از خواسته‌های کاربر نیاز دارد؛ درست همان چیزهایی که یک معمار هیچ‌گاه با آن‌ها بیگانه نبوده است.
معمارها را می‌توان نامزدهایی شایسته برای فعالیت در زمینه طراحی تجربه کاربری (UX) قلمداد کرد. گاوین جونز، معمار و طراح محصول ساکن سان‌فرانسیسکو، در همین راستا می‌گوید معمارها می‌توانند کار طراحی نرم‌افزار را بهتر از هر فرد دیگری انجام دهند. وی می‌گوید:

معماری هنری اجتماعی و از شغل های بسیار جذاب برای افراد محسوب می شود اما فراموش نکنید معماری پیچیده است و قطعا حرفه ای مناسب برای همه افراد نیست حتی دقیقا برای کسانی که فکر می کنند باید و باید معمار باشند!در واقع، معماری بیشتر از یک شغل یک شیوه زندگی است در ادامه با آرل با واقعیت های تلخی درباره وارد شدن به عرصه معماری همراه باشید...

من بخشی از آخرین نسل از دانشجویان معماری هستم که از کامپیوتر استفاده نکردم (درباره اوایل دهه 1990 صحبت می‌کنم؛ برق، تلویزیون‌های رنگی، موشک وجود داشتند، فقط رندر وجود نداشت). در سال آخر در دانشگاه، درباره محاسبه‌ی مدت زمان به طول انجامیدن اتمام کار پروژه‌ی پایانامه‌ی خود اشتباه کردم. با فرا رسیدن ضرب‌الاجل، فهمیدم که انطباق با ارائه‌های دانشجویان خود دیگر دیر شده است. در آن زمان، زاها حدید و نقاشی‌های سبک ساختارشکن وی، سبک خود را برای تصویر معماری برپا کرد. این کار به معنی این بود که بسیاری از پروژه‌های دانشجویان به صورت نقاشی‌های روغنی بر روی بوم انجام می‌شد.

داوران ژوژمان های معماری، بدون شک، مهمترین پایه و اساس آموزشگاه های معماری را تشکیل می دهند. با این حال بخش عمده ای از شکست یا موفقیت دانشجویان معماری، در دستان هیئت ژوری قرار دارد، زیرا این هیئت، مامور بازبینی کار دانشجویان هستند. از آنجا که رشته معماری، ماهیت بین رشته ای داشته و گرایش های متعددی دارد، بیشتر اعضای هیئت ژوری، هر یک در یکی از زمینه های این رشته تخصص دارند. همین امر باعث می شود که هیئت ژوری به یک گروه ترسناک و غیرقابل پیش بینی تبدیل شود. به همین دلیل، دانشجویان می بایست در کنار مبارزه با استرس ها و بی خوابی های خود، آنقدر توانایی های خود را بالا ببرند که بتوانند در برابر هر آنچه که ممکن است داور از آنها بخواهد پاسخگو باشند.
در اینجا به ترکیبی از نه گونه مختلف از اعضای هیئت ژوری رشته ی معماری، که هر دانشجوی معماری ممکن است، در برخی از مراحل تحصیل خود در مدارس معماری با آنها روبرو شود، اشاره خواهیم کرد.

بعضی از معماران عاشق رنگ هستند و بعضی دیگر احساسی به رنگ ندارد،گروه سوم از رنگ ها به شدت متنفرند و گروه آخر برای خلق و طراحی عجیب و متفاوت قابل قبول می دانند.بحث رنگ در معماری موضوع جدیدی نیست و درباره ی رنگ مطالب بسیاری گفته شده است و هنوز به پایان نرسیده است و میتوان گفت هیچگاه صحبت درباره رنگ ها تمام نخواهد شد.
با آرل در ادامه همراه باشید....

برای دانشجویان تازه نفس "هیئت جوری"، "خلاصه بازبینی"، "کرکسیون" یا همان معیار سنجی به عنوان یک برنامه روتین در زمان انجام پروژه های معماری، موارد باشکوهی محسوب نمی شوند. این جلسات بیشتر به یک سرود مرگبار شباهت دارند تا یک جلسه نقد عادی. همانطور که این مفهوم بواسطه کاترین آنتونی به "هیئت جوری در محاکمه" تعبیر شده دارای مفاهیم گسترده ای می باشد. در ادامه یک لیست ساده از باید و نبایدهای معماری برای شما منتشر کردیم که بتواند به شما در طول روند این پروسه کمک کند.
با آرل در ادامه همراه باشید...

پایان‌نامه یا طرح نهایی از بخش‌های مهم تحصیل در رشته‌ی معماریست. در رشته معماری علاوه بر مقطع ارشد و دکتری، در مقطع کارشناسی نیز پایان‌نامه ارائه می‌شود و از اهمیت بالایی برخوردار است. پایان‌نامه در رشته معماری به دلیل اینکه معمولا طراحی‌محور است و دانشجو باید بتواند با راهنمایی استاد خود یک ساختمان یا یک مجموعه ساختمانی را طراحی کند، به نوعی پایان‌بندی یک دوره‌ی آموزشی است.
دانشجو با تمام دانش و مهارتی که در دروس طرح خود در ترم‌های پیش کسب کرده به سراغ یک طرح نهایی می‌رود و از ابتدا مطالعات را پیش می‌برد و طرح نهایی خود را در جمع ارائه می‌دهد. از این نظر شاید در رشته‌ی معماری، پایان‌نامه فرآیند طولانی‌تری از سایر رشته‌ها طی می‌کند، از نظر زمانی بیشتر طول می‌کشد و کار بیشتری می‌برد و روند انجام آن با ابهام بیشتری روبروست.

در دهه اخیر در آمریکا و چندین کشور پیشرفته دیگر بدترین بازار کار برای معماران را شاهد بوده‌ایم؛ به طوری که تخمین زده شده بازار کار معماری در این چند ساله در آمریکا 10 تا 15 درصد کوچک شده است. هر ساله 6000 نفر در آمریکا از دانشکده‌های معماری فارغ‌التحصیل می‌شوند و در 2013 تعداد معماران بیکار در آمریکا 20000 نفر تخمین زده شده است.
افول بازار کار و درآمد معماران در کشور ما هم مشهود است خصوصا برای تازه فارغ‌التحصیلان. نداشتن مهارت‌های لازم برای شروع کار، نبود امکان کارآموزی مناسب، حقوق‌های پایین و شغل‌های مرتبط کم مشکلاتی هست که پیش پای معماران جوان ما قرار گرفته است.

هر چند امروزه معماران تحقیقات و مطالعات اولیه را جزئی مهم از موفقیت یک پروژه می‌دانند ولی دانشجویان معماری عموما اصول پایه‌ای پژوهش را آموزش نمی‌بینند و این کم و بیش در همه جهان دیده می‌شود و تنها شامل حال کشور ما نمی‌شود. پژوهش در طراحی به دلیل قرارگیری در مرز اشتراک علم و هنر همواره چالش‌برانگیز بوده و به خوبی تعریف نشده است که این موضوع شامل طراحی معماری نیز می‌شود.

«معماری اصلا به تئوری نیاز دارد؟ این وهمیات دیگر چیست؟! معماری کاری عملی است، نه تئوری...». این طور جملات در ذهن بسیاری از معماران و اساتید معمار وجود دارد. مطمئن باشید چنین شکل افکاری را آسیابان‌های قرون وسطایی هم داشتند: «کار با نیروی آب مگر دستک و فرمول می‌خواهد؟! خب آب زور داره و می‌چرخونه دیگه!» آن دوران کسی گمان نمی‌کرد کشفیات و نظریات نیوتون چه تحولی در بهره‌گیری از دنیای اطرافمان ایجاد خواهد کرد. تئوریسن‌ها و مطالعاتیون معماری امروز هم در نقش نیوتون و پاسکال همین دوره باید باشند. ولی آیا هستند؟! همراه آرل باشید تا نقش تئوری در معماری را بیشتر لمس کنید.

در دبیرستان، آن هنگام که کم کم باید رشته ای انتخاب می کردیم و مسیر همیشگی زندگی، یا لااقل بخش مهمی از آن، را تعیین می کردیم، معمولا با دو گونه مشاوره مواجه می شدیم : یک دسته با اشتیاق فراوان از رشته و مشاغلی تعریف می کردند که پردرآمد هستند، پیریِ راحتی را تضمین می کنند، پیشرفت سریعتری دارند، احتمالِ خروج از کشور بیشتری دارند، و بسیاری امکانات دیگر که می توان با پول خرید؛ اما دسته ی دیگری نیز بودند که اصرار داشتند به سمت چیزی برویم که دوست داریم، با این استدلال که اگر قرار است با پول چیزی را بخری که لذت بخش باشد، چرا از همان اول کاری را نکنی که لذت می دهد. 

همه‌ی دانشگاهیان و نظریه‌پردازان معماری از وضع امروز معماری ما می‌نالند؛ تا حدی که این ناله به صنف معماران فعال و دست‌اندرکار هم سرایت کرده است. مقصر کیست؟ کارفرمای بی‌سواد؟ معمار بی‌اخلاق؟ جامعه‌ی مصرفی؟ اقتصاد راکد؟ ...؟ چرا کمتر کسی دست اتهام را به سوی دانشگاه دراز می‌کند؟ آیا تاکنون از خود پرسیده‌اید که سهم دانشجو از ۴-۵ سال تحصیل در رشته‌ی معماری چه سطحی از مهارت است؟ نه! بگذارید سوالی ترسناک‌تر کنم: اگر فردا دانشکده‌های معماری تعطیل شوند چه اتفاقی خواهد افتاد؟ آبی از آب تکان می‌خورد؟!! پس جایی از کار ایراد دارد.