۰۲۱-۲۲۹۰۱۹۰۵-۶
چیزهای غیرمنتظره و اختراعات شگفتانگیز را باید در کجا یافت؟ پروژههای بزرگ مقیاس یا موضوعات کوچک؟ به نظر من دومی؛ چون در پروژههای بزرگمقیاس، هزینههای بالا عموما احتمال ریسک را کاهش میدهند و از سوی دیگر خطاهای غیرمنتظره کمتر باعث خلق چیز جدیدی میشوند (چون در عظمت پروژه گم میشوند و به درد خاصی نمیخورند). اما وقتی سر و کارمان با طراحی یک اتاق است، اولا هزینهی خطا کردن یا خرق عادت بمراتب کمتر است و ثانیا: هر خطایی بالقوه یک فرصت است برای اکتشاف. شاید هر خطایی به راحتی پتانسیل خود را برای بهرهبرداری نشان دهد. در دنیای بیولوژی هم وضع چنین است : اختلالات ژنتیکی در انسان و جانوران پرسلولی باعث سرطان و مرگ میشوند ولی در ویروس و باکتری باعث جهش و افسارگسیختگی!
تحریریه معماری آرل
احتمالا تابهحال چیزهایی دیدهایم که به طرز عجیبی روابطشان هماهنگ به نظر میرسد و همه چیزشان سر جای خودش است؛ کوکِ کوک. آن چیز شاید کوزه یا فنجان کوچکی باشد، شاید رنگهای فرش زیر پایمان باشد یا شاید هم قطعهای از شوپَن . اجزای کوچک و بزرگ آنها جورِ دلنشینی کوک شده و به هم دوخته شده است. تعادل و هماهنگی را در خیلی از چیزهای طبیعی و مصنوعی به راحتی احساس میکنیم، ولی چطوری میتوانیم آن را بازتولید کنیم؟
تحریریه معماری آرل
موضوع «معماری بومی» و لزوم توجه به آن امروزه کلیشه به نظر میرسد؛ از هر طرف بانگ «بازگشت به معماری بومی» را میشنویم. همین لفظ «بازگشت» تأثیر زیادی در کلیشه شدن این موضوع ایفا کرده است؛ تا جایی که کم کم یادمان رفت فرقی بین معماری «بومی» و معماری «سنتی» وجود دارد! حتی یادمان رفت که اندیشههای «معماری بومی» (و نه خود آن) سابقهای بسیار جدید دارد : از زمانی که معماری مدرن به روغنسوزی افتاد. پس اجازه بدهید برای تنوع هم که شده لفظ «بازگشت به معماری بومی» را دور بیاندازم و شعاری نو بدهم: «پیش به سوی معماری بومی»! بله؛ معماری بومی در جهان امروز به هیچ وجه گذشتهگرا نیست! یعنی چه که «معماری بومی گذشتهگرا نیست»؟!