معماران معروف

هدف طراحی یا تلاش برای درک و پاسخ دادن به "سه تهدید" مقیاس، سرعت و کمبود منابع، به کارگرفتن قابلیت ساخت و ساز خود مردم است. ما نمی توانیم معادله ی یک میلیون نفر در هفته را حل کنیم مگر اینکه قابلیت خود مردم را برای ساخت و ساز به کار بگیریم. پس، با یک طرح درست، زاغه ها و محله های فقیر نشین نه تنها مشکل ما نخواهند بود بلکه به تنها پاسخ ممکن بدل خواهند شد. 
چه نیروی ساخت و ساز شخصی باشد، چه نیروی عقل سلیم، و چه نیروی طبیت، همه ی آنها باید تبدیل به فُرم شوند، و چیزی که این فُرم می سازد و شکل می دهد، نه سیمان و آجر و چوب، بلکه خود زندگیست. قدرت تلفیق در طراحی، تنها و تنها تلاشی است برای قراردادن نیروی زندگی در هسته ی مرکزی طراحی و معماری.

نقد آغاز گفت‌و‌گوست؛ گفت‌و‌گو با آنچه که موضوع نقد است. نقد ضرورت پویایی فضاست و لازمه‌ی درجا نزدن. اگر نقد نباشد، هیچ‌گونه پیش‌روی‌ای در کار نخواهد بود. جمود حکم‌فرما می‌شود و خمودگی، رخوت و در جای نشستن. هیچ‌چیز تبدیل به «مسأله» نمی‌شود، پرسشی شکل نمی‌گیرد، و انفعال بر همه‌چیز سایه می‌اندازد. حساسیت‌ها از بین می‌رود و امور در بطالت و ابتذال‌شان به حال خویش رها می‌شوند.