پنج شنبه های سینما و معماری: لینکلن (Lincoln)

نویسنده: مهرداد نجیب زاده

فیلمی سینمای لینکلن اثری ناب، تاریخی و کلاسیک از استیون اسپیلبرگ کارگردان بزرگ آمریکایی است. رزومه پربار اسپیلبرگ شامل فیلم های بزرگی است که هر کدام اثری وصف ناپذیر بر روی بینندگان خود می گذارد. فیلم سینمایی لینکلن هم از این قاعده مستثنی نیست و مختصر دوره ای از زندگی آبراهام لینکلن و تاریخ ملت آمریکا را به نمایش می گذارد. طراح صحنه ریک کارتر به خوبی فضای قرن نوزدهم را در تمام لوکیشن ها منتقل کرده است. طراحی صحنه و بازی بی نظیر بازیگران فیلم مانند دنیل دی لوئیس، سالی فیلد و دیوید استراثارین شما را به سال 1865 می برد.

درباره طراح صحنه: ریک کارتر (Rick carter)

ریک کارتر طراح صحنه، طراح هنری و دکوراتور آمریکایی است که در سال 1950 متولد شده. وی تحصیلات خود را در دانشگاه هنر و معماری لس آنجلس گذرانده و پس از تحصیل شرکت کوچک خود را در سال 1991 تاسیس نموده است. پس از گذراندن دوران کوتاه در شغل معماری، و علاقه مفرط وی به سینما کار طراحی صحنه در هالیوود را آغاز نمود. پس از چند پروژه کوچک، سلسله مراتب کارهای کارتر با اسپیلبرگ آغاز شد. از پروژه های بزرگی که وی تا کنون انجام داده می توان به فیلم های: فارست گامپ، هوش مصنوعی، جدا از خانه، جنگ دنیاها، پارک ژوراسیک، آواتار و سه قسمت بازگشت به آینده اشاره کرد. 

خلاصه داستان

روایت داستان « لینکلن » اغلب در کاخ سفید و محیط های بسته شکل می گیرد و اگر انتظار دارید که صحنه های جنگی عظیمی هم از جنگ های داخلی آمریکا ببینید، باید شما را ناامید کنم چراکه در این فیلم بسیار کوتاه و در حد یک اشاره آن هم در پس زمینه داستان ، این جنگ ها به تصویر کشیده شده است. بنابراین بیشتر مدت زمان 149 دقیقه ای لینکلن در کاخ سفید و جلساتش با نمایندگان و دولتی ها سپری می شود و مقداری دیگری هم صرف خانواده و صحبت با همسرش. در این صحنه ها دیالوگ های بسیار مهمی جاری می شوند که همگی آنها با دقت و وسواس فراوان به نگارش در آمده اند. در واقع می توانم بگویم که نویسنده فیلمنامه ی یعنی تونی کاشنر ، که 7 سال پیش فیلمنامه « مونیخ » را برای استیون اسپیلبرگ نوشته بود، با وسواس و دقت به جزییات زندگی سیاسی آبراهام لینکلن پرداخته و حتی از طرح مسائل ریزی که در کتب های تاریخی معمولاً بصورت پاورقی آورده می شود نیز قافل نشده است. 

طراحی صحنه

ریک کارتر پیش تر با اسپیلبرگ در فیلم ها و ژانرهای دیگری فعالیت کرده و به خوبی با سطح این کارگردان آشناست. سبک کلاسیک به کار رفته فقط به فضاها منتهی نشده و یادآور سبک زندگی و رفتار مردم در آن بازه زمانی بود است. کارتر برای بازسازی اکثر صحنه ها، از کاخ سفید فعلی الهام رفته که بخش اعظمی از آن بر اساس معماری همان دوره است. اتاق خواب، اتاق لینکلن به همراه تالار پذیرایی روزولت نزدیک ترین فضا برای بازگرداندن فیلم به آن دوره تاریخی بوده است. وی مدت زیادی را در کاخ سفید گذرانده تا تمام المان های مربوط به کاخ سفید و فضای معماری آن دوران را بازسازی کند. تاکید کارتر بر بازسازی کاخ سفید به این دلیل بوده که بیشتر لوکیشن ها مربوط به این مکان بوده است. طراحی لباس و گریم ها به خوبی هم به زیبایی با رنگ و لعاب تصاویر پوشیده شده. البته نباید از تیم جلوه های ویژه و گرافیکی هم گذشت که بهترین فیلترهای تصویری و گرافیکی را بر روی فیلم اعمال نموده اند.

تحریریه معماری آرل
منیع: هالیوود ریپورتر