پنج شنبه های سینما و معماری: Interstellar

نویسنده: مهرداد نجیب زاده

سایت گروه معماری آرل پست این هفته خود را به فیلم سینمایی در میان ستارگان اختصاص داده. به همین دلیل طراحی صحنه فیلم با توجه به موضوع داستان متفاوت تر از ژانرهای سینمایی دیگر می باشد. طراحی که صرفاً به دنیای خارج از زمین اختصاص یافته. فیلم سینمایی در میان ستارگان (Interstellar) یکی از ساخته های منحصربه فرد و استثنایی کریستوفر نولان است. کریستوفر نولان را می توان یکی از معدود فیلمسازان عصر حاضر دانست که هربار اراده کرده، دنیای پیچیده ای که در ذهنش ساخته را به راحتی به سینما آورده و به تصویر کشیده است. 

درباره طراح صحنه و دکوراسیون (ناتان کرولی)

ناتان کرولی (Nathan Crowley) طراح صحنه و  کارگردان هنری فیلم های سینمایی، متولد سال 1966 در کشور انگلستان می باشد. وی تحصیلات عالی خود را در دانشگاه پلی تکنیک لندن گذرانده است. وی متخصص رشته هنرهای زیبا و معماری به شمار می رود. یکی از پروژه های معماری جالب وی طراحی خانه شیشه ای معلق او برای پدر خود بوده. پس از فعالیت در رشته معماری به همراه توماس ساندرز، مشغول کار بر روی طراحی صحنه و عرصه سینمایی شده است. از جمله کارهای مهمی که ناتان کرولی در عرصه سینمایی انجام می توان به همکاری او با کریستوفر نولان در فیلم های بتمن می آغازد، حیثیت، شوالیه تاریکی، خیزش شوالیه تاریکی و در میان ستارگان اشاره کرد. فیلم های شب تاریک، جان کارتر و دشمن ملت از دیگر کارهای شاخص وی می باشد. 

طراحی خانه شیشه ای توسط کراولی


خلاصه داستان فیلم

در آینده زمین به علت آتشک محصولات کشاورزی رو به نابودی است و هر روز محصولات بیشتری نابود می‌شود. کوپر (متیو مک‌کانهی) خلبان سابق ناسا که حالا کشاورز شده به همراه پدر زن، پسر جوان و دختر ۱۰ ساله‌اش در یک مزرعه زندگی می‌کنند. مورفی (دختر کوپر) معتقد است که در اتاقش یک شبح وجود دارد که سعی دارد با او ارتباط برقرار کند. کوپر و مورفی کشف می‌کنند شبح یک هوش ناشناخته است که با ارسال پیام با استفاده از امواج گرانشی مختصات دستگاه اعداد دودویی در گرد و غبار به جا می‌گذارد که این مختصات آن‌ها را به تأسیسات مخفی ناسا که توسط پروفسور جان برند (مایکل کین) رهبری می‌شود، راهنمایی می‌کند. برند فاش می‌کند یک کرمچاله که توسط هوش بیگانه ساخته شده احتمالاً آن‌ها را به یک سیاره جدید که امیدی برای زنده ماندن و ادامه نسل بشر است راهنمایی می‌کند.

طراحی صحنه
 
بستر طراحی و معماری فیلم درون ستاره ای در دو فضای مجزا صورت گرفته است. یکی به سکانس های مربوط به سیاره زمین اختصاص یافته، اما عمده طراحی ها مربوط به بخش هایی است که در فضای خارج از زمین اطفاق می افتد. لوکیشن های مربوط به سیاره زمین تفاوتی با زمان حال نداشته و از آبجکت ها و وسایل امروزی استفاده شده است. با اینکه موضوع فیلم مربوط به آینده می باشد، اما تفاوت چندانی با زمان حال وجود ندارد. خانه ها، استادیوم ورزشی، مدرسه و ... به مانند امروز طراحی شده. تنها الگوهای منحصربه فرد طراحی مربوط به معماری روستاهای غرب کشور آمریکاست. 

اما مهم ترین جنبه کار ناتان کرولی به لوکیشن های فضای خارج از زمین اختصاص دارد.  بین ستاره‌ای دارای سه فضاپیما به اسم‌های رنجر، اندورنس و لندر است. کار رنجر مانند یک شاتل فضایی است: ورود و خروج از جو زمین. ساختار اندورنس مانند داریه است که شامل دوازده کپسول است: چهار کپسول تجهیزات سفر به سیاره، چهار کپسول موتور و چهار کپسول با توابع دائم کابین خلبان، آزمایشگاه‌های پزشکی و مسکن. کراولی اعلام کرد که اندورنس را براساس طرح ایستگاه فضایی بین‌المللی طراحی شده است. وی همچنین گفت: «این یک میش- مش واقعی از انواع فناوری است. این مانند یک زیردریایی در فضا است. همه فضای استفاده شده برای یک هدف استفاده شده. در نهایت، لندر برای حمل‌ونقل استفاده می‌شود. کراولی آن را با یک هلی‌کوپتر بزرگ روسی مقایسه کرده است.


در فیلم همچنین از دو ربات به نام‌های تارس و کیس استفاده شده است. نولان سعی کرد تا از ساخت ربات‌های انسان‌دیسی جلوگیری کند به همین دلیل او ربات خود را چهارضلعی ساخت. به گفته کارگردان: رباط ها براساس یک فلسفه خیلی پیچده طراحی شده. آن‌ها را براساس ریاضیات پیوسته طراحی شده اند. بیل ایروین هم صداگذاری و هم به صورت فیزیکی نقش دو ربات را بازی کرد. اما برای صداگذاری کیس یک نفر دیگر جایگزین شد.

اما مهم ترین صحنه فیلم مربوط به زمانی است که کاراکتر کوپر (متیو مک‌کانهی) وارد بعد فضا/زمان می شود. نبوغ و خلاقیت نولان و کرولی در به تصویر کشیدن این بخش عالی بوده است. صحنه ای که کوپر در هزارتویی از مکان و زمان گرفتارشده و سعی در ارتباط با دختر خود می باشد. ایجاد فضای تعلیق پشت کتابخانه مورفی در اتاق خواب و تکرار مکرر این فضا با کمک جلوه های ویژه از زیباترین صحنه های فیلم در میان ستارگان می باشد. اساس طراحی این فضا یک مکعب بزرگ در 4 بعد بوده که در هر ضلع (هر 6 وجه به علاوه کوشه ها) تکرار شده است.

تسارکت (مکعب) به فضا یا مکانی اطلاق می شود که بین موجودات جامد ارتباطی پایدار بین گذشته، حال و آینده برخورار باشد. ترسیم تسراکت با الگوی کتابخانه اتاق شخصیت مورفی درون فیلم از جالب ترین طرح های معمارنه فضا/زمان است که از طریق ذهن نولان به تصویر کشیده شده است. این سکانس محصول ماه ها تلاش، مدل سازی، طراحی و تصاویر دیجیتاله بوده که با وسواس نولان برای بهتر شدن هر چه تمام تر داستان همراه بوده است. شاید این قسمت از فیلم یکی از شاهکار های طراحی صحنه و سینما باشد که با مفاهیم پیچیده ای به تصویر کشیده شده است. 


طراحی لباس فضانوردان هم از نقطه قوت های فیلم به شمار می رود. سکانس های مربوط به دو سیاره ناشناخته توسط جلوه های کامپیوتری کامل شده است. سطح یکی از سیارات از آب پوشیده شده بود و موج های بسیار بزرگی از سطح آن می گذشت و در سیاره دیگر همه چیز از یخ و سنگ تشکیل شده بود. البته قسمت هایی از این بخش در مناطق طبیعی فیلم برداری شده اما تکمیل آن توسط جلوه های ویژه کامپیوتری صورت گرفته است. 











تحریریه معماری آرل
منبع: flyhelo.com & thisiscolossal.com