تحریریه معماری آرل
سوالی که دیگر رنگ و بوی خود را باخته و به یک تفکر ضروری و اقدامی فوری نیازمند است. با گذر از کوچه خیابان های محله هروی چشممان به انواع سبک و سیاق نمای ساختمان خورد و این تنوع در سبک، رنگ و متریال نشان از سلیقه های از هم گسیخته و بی برنامه داشت. همین مشکل باعث شد تا گزارشی کوتاه از نماسازی و تأییدیه شهرداری و شهرسازی شهر تهران در مورد کالبد ساختمان ها و محله ها برای شما قرار دهیم.
به واسطه گزارش هایی که برای شنبه ها در نظر گرفته بودیم، به مناطق مختلفی از تهران در طول سال گذشته تا کنون رفته ایم. تنوع گسترده ای که از کالبد و پوسته ساختمان ها مشاهده کردیم، و این چندگانگی برای ما خسته کننده بود. به عنوان مثال اگر چشم شما را ببندند و در یکی از محله های مسکونی تهران شما را رها کنند (به غیر از برخی نقاط در مرکز شهر) و پس از باز کردن چشم شما بگویند در کدام محدوده قرار گرفته اید، نمی توانید حدس بزنید مگر اینکه قبلا در آن نقطه بوده باشید. یکنواختی در شیوه طراحی و نمای ساختمان ها به حدی است که ساختمان های مسکونی شرق با غرب یا شمال تهران تفاوت زیادی با هم ندارند. مگر اینکه یک محدوده خاصی باشد که شما از قبل آن را می شناسید.
البته دور از انصاف است که نگوییم برخی محدوده ها در تهران دارای هویت مختص به خود نیستند. مثلاً شهرک اکباتان در غرب تهران یکی از نشانه های این محدوه به شمار می رود یا شهرک مسکونی آتی ساز که تقریبا در ضلع شمال غربی، نزدیک محله اوین واقع شده از نشانه های شهری تهران به شمار می روند. مجموعه ونک پارک یا همان ASP از دیگر مجموعه های ساختمانی تهران هستند که دارای برنامه ریزی شهری و مدیریت معمارانه ای می باشند. فرم، طراحی و رنگ این دو مجموعه از هر ساختمان و یا شهرکی مجزا است و در نگاه اول محدوده را به شما معرفی می کند. اما مجموعه های فوق بیش از 40 سال قدمت داشته و بعد از آنها نمونه های مشابهی را ندیده ایم.
این چندگانگی پوسته شهر که بیشتر کولاژی بد قواره بر روی ساختمان می باشد، عنوان کننده سلیقه انفرادی کارفرما، معمار، ناظر و مسئول مربوطه می باشد. این معضل نشان دهنده بی برنامگی ارگان شهرسازی تهران بوده که اگر برنامه ای هم از قبل برای طراحی بخش به بخش شهر تهران در نظر گفته باشند، جدی گرفته نمی شود. به عنوان مثال نمای یک ساختمان در محله هروی از سبک معماری کلاسیک و نئوکلاسیک بهره گرفته بود که سه سبک سرستون دوره تاریخی معماری یونان (دوریک، ایونیک و کرنتین) بر روی ضلع اصلی یک ساختمان مسکونی تعبیه شده بود. این تناقض و ضعف هارمونی در طراحی نما باعث شده که یک مجموعه نه تنها با خود تعاملی نداشت باشد، بلکه نظم طراحی یک محله را دچار آسیب کند. این ضعف برنامه ریزی و تعیین یک سبک منظم و مشخص در اکثر مناطق تهران هم دیده می شود.
تحریریه معماری آرل
منبع: Arel